Tranzystor: Recenzja

Za Tranzystor Z samego ogłoszenia, jakoś naprawdę nie chciałem się martwić. W wcześniej wydanym Bastion Autorzy pokazali, że bardzo dobrze wiedzą, jak prawidłowo robić gry: wszystko było w porządku z rozgrywką, scenariuszem i artystycznym smakiem. A nowy projekt, sądzący po kampanii reklamowej, był czymś w tym samym duchu.

Ten sam kąt aparatu, ten sam depersonalni przeciwnicy, ten sam obowiązkowy udział narratora. Niemniej jednak poważne różnice były również widoczne, na przykład radykalnie zmieniony system bojowy. Dlatego głównym pytaniem nie dotyczyło nawet tego, czy gra byłaby dobra. Czy to uderzy Gry Supergiant W samookaleczeniu, obsługa udanych elementów poprzedniego hitu?

Pierwsza rama gry będzie musiała przemyśleć co najmniej trzy razy.

Dołącz do oporu!

Gracz jest włączony do tego procesu tak szybko, że nie masz czasu na zrozumienie. Z pierwszych ujęć główny bohater wyciąga ogromny futurystyczny miecz z czyjegoś ciała, który wygląda jak wszystko, ale nie do środka samoobrony. Po 10 sekundach on (tak, miecz) mówi, jak się użyć, a następnie nakazuje pilnie uciec od miejsca zbrodni. A teraz ładna dama, pod naszym przywództwem, już przełamuje nieznane, gdzie hordy robotów bez twarzy, z jakiegokolwiek powodu, otrzymują komentarze z własnej broni.

Dziewczyna rzuca się po pustych ulicach miasta, które wymarły w ciągu zaledwie jednej sekundy. Jedynymi „oznakami życia” są terminale komputerowe rozrzucone w pobliżu, które starannie oferują głosowanie: „Jaką pogodę chciałbyś zobaczyć jutro?„Czasami możliwe jest złapanie doniesień prasowych, ale prezenterzy telewizyjni są tylko zakłopotani:„ Władze ogłosiły, że nic nie wiedzą o tym, co się stało, obszar zostanie tymczasowo zamknięty ”. Bohaterka ze złością zapisuje komentarz: „Fects!”

Pozostaje tylko do pisania, ponieważ nie może powiedzieć. Niektórzy „oni” wzięli kultową piosenkarkę-A. A także zabił przyjaciela. Nawiasem mówiąc, „świat maleje”. Miecz to nazwa tranzystora, ale tak naprawdę nie mówi. A nasz wróg to proces. Szczerze mówiąc, cała ta owsianka nie chce nabierać kształtu w jednym systemie: narracja jest intrygująca, ale zbyt trudna do percepcji.

Każdy, kto zajmuje się rozmową, nie przeszkadza sobie wyjaśnieniami tego, co się dzieje. Musisz złapać informacje o bit przez bardzo rozmyty kontekst. Aby zrozumieć minimum, będziesz musiał ponownie przeczytać kilkanaście stron biografii różnych postaci, które otwierają się w ściśle zdefiniowanych warunkach. To wszystko dziwne i nieporęczne: bądź przygotowany na fakt, że nawet najprostsze pytania nie otrzymasz bezpośrednich odpowiedzi, i jest mało prawdopodobne, abyś mógł umieścić pełny obraz nawet po drugim fragmencie.

Dzięki Bogu, świat wokół ciebie możesz się cieszyć i tak. Styl „tranzystora” jest czymś niesamowitym: Cyberpank jest w obliczu AR-Novo, a zatem płace muzyczne Edith Piaf, Ten rave. Wygląda i brzmi całkowicie wspaniale: ścieżka dźwiękowa tutaj jest jedną z najlepszych w ostatnich latach, a sztuka jest jednym z najbardziej niezwykłych rozwiązań stylistycznych w grach.

Oto najlepszy widok miasta, który wprowadzi – głównie będzie musiał podziwiać ten sam rodzaj fasad budynków.

Z smakiem Supergiant Wszystko było zawsze dobre;Szkoda, że ​​wszystko to nie otrzymuje rozwoju dalej niż czysty wizjoner. Ulice są sterylne i praktycznie pozbawione elementów interaktywnych. Historia świata nie została opracowana zbyt ostrożnie (lub okazuje się, że jest ukryta) i nie ma tu nikogo, kto mógłby tu porozmawiać. Więc nie ma dobrej fantazji, przepraszam, nie.

Kill (szef);

Po otrzymaniu potężnej (choć rozmownej) broni w jego dłoniach, bohaterka rzuca się na drogę za jej głosem. Pomimo faktu, że tylko kilka osób pojawiło się w całej historii z porwaniem, musi stale biić. Z trudnym pytaniem. W każdym razie wygląda jak bezosobowe roboty i zmechanizowane ogary.

Ulice miasta powstają w niekończącej się serii areny, z których czeka nas tłum przeciwników. Istnieje niewiele odmian: cała gra będzie musiała walczyć około tuzina rodzajów pojazdów bezpieczeństwa, które stopniowo zwiększają nowe możliwości. Każdy z nich jest znacznie silniejszy niż krucha piosenkarka, więc mózg staje się główną bronią w bitwie. Cóż, umiejętność zatrzymania czasu.

Tranzystor

Internet jest pełen komentarzy, że gra nie zachowuje się zbyt dobrze na PC: często „awarie” i jest nieistotna zoptymalizowana. Oczywiście nie ma takich problemów na PlayStation 4. I jest też przyjemny bonus: mowę narratora można zabrać do mówcy Gamepad, podczas gdy dioda LED zmieni intensywność na takt mowy. To nawet nieco zmienia wrażenia z gry: rozmówca wydaje się bliżej, co ma pozytywny wpływ na atmosferę.

Pomimo zewnętrznego podobieństwa, Tranzystor Jest bardzo różny od Bastion – To nie jest działanie, ale taktyka. Bitwa odbywa się w czasie rzeczywistym, ale w niej bohaterka jest słaba i bezradna. Ale jeśli naciśniesz „Stop”, możesz poprawnie rozważyć następujące działania, ustaw sekwencję i wykonać ją w ułamku sekundy. Świetne łatwiejsze życie.

W przybliżeniu w takich warunkach i będziesz musiał zorganizować większość gry.

Jakaś taktyczna głębokość w tym krosna. Dzięki zdobyciu doświadczenia i zabijaniu „bossów” w arsenale bohaterki pojawiają się programy – dusze martwych ludzi, którzy muszą być używane jako broń. Techniki są różne: coś, co ogłusza, coś bije wiązką przez wszystkie żywe rzeczy do najbliższej ściany, coś jest czarującym przeciwnikami. Działania te nie są konieczne jako aktywne: mogą stać się dodatkowymi efektami ataku lub pasywnymi ulepszeniami znaków.

Jako „pompowanie” istnieje więcej szczelin do kombinacji, więcej energii do stosowania technik i, dostępnych jest niezwykłe, nowe poziomy złożoności. Są one obliczane tutaj w modyfikatorach: niektórzy przecięli bohaterkę możliwości, inni sprawiają, że wrogowie rozmnażają się trzy razy szybciej. Dzięki masie opcji wyzwań możesz precyzyjnie skonfigurować – i to jest świetne.

Jeśli jesteś stukany w głowę, jeden z ataków „przegrzeje się” i zawiedzie, więc musisz ponownie wysuszyć taktykę, zaczynając od niedrogiego arsenału. Gra jest zmuszona do ciągłego wymyślania oryginalnych kombinacji. Najważniejsze jest to, że techniki najnowszych poziomów wcale nie są silniejsze niż początkowo podany zestaw.

Źle jest, że areny chodzące z przeciwnikami rzadko modelują przynajmniej kilka interesujących sytuacji: zwykle pozostają tylko miejscami z przypadkowym układem ścian. Gra staje się horror równie dobre, gdy blokuje się w małym pokoju bez ostrzeżenia, dla którego nie jesteś całkowicie gotowy taktycznie. Lub kiedy ogon gigantycznej jaszczurki zaczyna bić na boisku. Powinno być więcej, ale nie – arena jest prosta, a zatem „tranzystor”, jak się wydaje, nie ujawnia własnego potencjału do końca.

Czasami szybki wyścig bohaterki jest przerywany w pokoju odpoczynku (i nie pytaj, skąd pochodzi). Jego jedynym celem jest zaoferowanie graczowi kilkudziesięciu testów, jak w Bastion. Aby zabić wszystkich w jednym ruchu, w ograniczonym czasie, z ograniczonymi umiejętnościami – ogólnie wspólny, ogólnie. Podczas fragmentu nie ma nic więcej do rozproszenia.

Lokalna wersja wielkiego tatusia.

Tranzystor – Niesamowite i nie jak gra. Jest doskonały stylistycznie i oferuje tak soczysty system walki, który można z nim eksperymentować przez wiele godzin z rzędu. Ale, niestety, po przejściu istnieje uporczywe uczucie, że czegoś nie otrzymałeś. Fabuła pozostała nierozwiązana, świat nie jest dobrze rozwinięty, a rozgrywka nie ma czasu na oduczenie się. Gra czegoś brakuje i nadal pozostaje we własnym niesamowitym.

Profesjonaliści: system bojowy;styl wizualny;muzyka.
Minuses: niewystarczająca różnorodność aren i przeciwników;Pustka świata gry;Fabuła tutaj jest luksusem tylko dla masochistów.