Medievil (2019): Recenzja

Oryginalny Medievil Wyszedłem w FAR 1998 na pierwszej PlayStation i zakochałem się w graczach przede wszystkim ponurego projektu przypominającego pracę Tim Burton (Tim Burton) i sarkastyczny humor brytyjski (w końcu Brytyjczycy stworzyli grę). Po 21 latach Sony Wydałem jej remake, który stał się już ekskluzywnym PS4. Kanadyjsko-amerykańskie studio było odpowiedzialne za zaktualizowaną grę Ocean. Spójrzmy na świeże Medievil przez kości, aby dowiedzieć się, czy zespołowi udało się oddychać nowe życie w klasykę.

Strip Stories

W Królestwie Galloumira Sir Daniel Fortescue jest uważany za bohatera: w końcu byłby to wojownik, który sto lat temu poprowadził swoją armię do zwycięstwa nad złym czarnoksiężnikiem Zaroka i zabił go własnymi rękami. Jednak legendy czasami leżą. W rzeczywistości nasz Valiant Knight jako pierwszy umarł w bitwie z czyjąś szaloną strzałą, a zupełnie inni wojownicy pokonali Zarokę. Sto lat później, złoczyńca, jak się często zdarza, powrócił do świata żywy. W tym Dan Fortescue.

Po wydostaniu się ze swojej krypty rycerz nie -powoundowy jest gotowy spacerować po całym królestwie, aby w końcu pokonać Zaroka i udowodnić, że jest godny nazywania. W przeciwieństwie do Sir Daniela nie zostali wskrzeszone i komunikują się z Rycerzem tylko w hali bohaterskiej, lokalnej analogowej Valhalli.

Fabuła Medievil Proste i służy tylko jako tło rozgrywki, historia nie twierdzi, że jest żadną patosem i powagą. Przeciwnie, cała gra jest pełna żartów i żartów skierowanych głównie do Dana. Prawie wszystko jest tutaj ostre: od kamiennych grog po książki zawierające lokalny „ent”.

Pasywno-agresywne frazy nie tylko brzmią z ust znaków wtórnych, ale także wsuwają się w opisy obiektów.

Sam Sir Fortescue jest niewątpliwie komicznym bohaterem: jaki jest jego głupi chód i nieartykułowany „Pan” Mr. Miner zamiast mowy. Jednak brak dolnej szczęki i jednego oka nie uniemożliwia mu bycia jednym z najbardziej uroczych bohaterów gier wideo. Fortescue urzeka swoją niezdarność, jednak jeśli chodzi o rozgrywkę, zaczyna trochę denerwować.

Tańcz na kościach

Jak w przypadku niedawnego The Legend of Zelda: Link’s Awakening, W remake’u Medievil Możesz zagrać, patrząc na fragment napisany kilka dekad temu. Ale jeśli w rozgrywce Zelda wcale nie wydaje się archaiczne, to Medievil Niestety jest bezbożnie przestarzały. Wiele rzeczy już tego nie robi.

Weźmy na przykład system oszczędzający. W grze nie ma punktów kontrolnych, a jeśli twoje kolby z leczniczym płynnym zakończą się, będziesz musiał ponownie rozpocząć poziom. Misje nie są zbyt długie, ale wciąż jest w tym niewiele przyjemnych. Zwłaszcza gdy śmierć wyprzedza bohatera z powodu nieudanego skoku po zabójstwie szefa. Nawiasem mówiąc, zdrowie nie jest uzupełniane między poziomami, a ja ciągle musiałem wrócić do pierwszej krypty, aby nieco wypełnić butelki.

Na mapie GallouMier możesz wybrać już przekazane poziomy i szukać na nich tajemnic, przychodząc tam z nową bronią i przedmiotami. Szkoda, nie ma mini-karty w samych lokalizacjach.

Oprócz głównego celu – osiągnięcie końca poziomu i pozostawienie go – Sir Dan może zebrać złotą miskę, która otwiera dostęp do Hall Hall. Aby to zrobić, musi pokonać pewną liczbę wrogów i w rzeczywistości znaleźć ten puchar, który zwykle jest dobrze ukryty. Dla każdej miski w Hall of the Heroes-Arrows, włócznia, Magic Miecz, Tarcza, Kuszy, Kuszy, Kuszy, Kuszy, Kuszy, Traktowanie rękawiczek, leczenie naczyń … cóż, na statki … cóż,. Konieczne są pieniądze w Gallumir, aby kupić na nich pociski i strzały i oczarować niektóre rodzaje broni.

Ogólnie strzelanie Medievil Trudno go chwalić – nie możesz normalnie celować w grę. Na szczęście istnieje auto tylko na wrogach, ale jeśli chcesz, powiedzmy, atakować wybuchową skrzynię na odległość, a następnie przygotuj się na część strzał, ponieważ nie stanie się to automatyczny cel.

Jeśli chodzi o bitwy i platformowanie, wszystko tutaj nie ma również niezmienionego. Sir Fortelescke ma dwa rodzaje ataków – standardowe i naładowane – oraz kilka różnych broni. Bohater może umieścić blok z tarczą, która ma zdolność łamania, aw całkowicie beznadziejnej sytuacji Dan jest w stanie rozerwać własną rękę i z nim walczyć. Skakanie bohatera nie jest zbyt wdzięczne, ale jest to zrozumiałe–jest tylko chodzącą grupą kości w zbroi. Nadal możesz skakać do skoków, ale przyzwyczaisz się do faktu, że podczas skakania na platformę rycerz czasami się zsuwa, wydaje się, że niemożliwe. To zawsze zdarza się nagle i nie dodaje pozytywnych emocji.

Chciałbym podać przykład poziomu w labiryncie Anthill jako przykład pytania o przestarzały projekt gry. Około pół godziny wędrowałem wzdłuż tych samych korytarzy, zbierając elementy zadań tylko tak, aby w końcu szef poziomu pokonał Dana i musiałem zacząć od nowa.

Medievil Wciąż nie prowadzi gracza za uchwyt podczas rozwiązywania zagadek, ale delikatnie wskazuje, że musi zrobić. To prawda, że ​​z tego powodu nie zawsze jest jasne, czego dokładnie gra od ciebie. Teraz oczywiście nie chodzi mi o zadania takie jak „Znajdź rune określonego typu i wstaw ją do swojej ręki obok drzwi”, ale o bardziej przebiegłe rzeczy. Na przykład musimy zwrócić krzyż do kościoła miejskiego, a w tym przypadku należy go utworzyć z improwizowanego materiału. Osobiście takie stare podejście do nauki jest dla mnie przyjemne: postępować według poziomu bez oczywistych wskazówek i przemyśleć to we wszystkim, jest o wiele przyjemniejsze niż po prostu przestrzeganie instrukcji.

Koszmar przed Halloween

Jeśli porównasz oryginał Medievil i jego zmodernizowana wersja, a następnie skrupulatne podejście do głównego źródła, z którym programiści z Ocean podszedł do stworzenia remake’u. Każdy kawałek Galloumira zarośnięty kilkoma drobnymi detalami i wydawał się przychodzić na nową grę. To jest dość ironiczne dla świata, w którym jest wiele nieumarłych i wszędzie, gdzie można zobaczyć motywy cmentarzy.

Rozpoczynamy grę we własnej krypcie, stamtąd idziemy na cmentarz, a następnie na linii Cemetery Hill, a następnie – mauzoleum, po czym wracamy na giełdzie. Co dalej? Wieża cmentarza, Cemetery Pier, Cemetery Village? Okazało się prawie w ten sposób: prawie wszystkie kolejne lokalizacje są w jakiś sposób nasycone ponurą atmosferą i zaludnione przez ożywionych umarłych.

Średniowieczny styl wizualny jest świetny do gry na Halloween – istnieje nawet kilka poziomów z agresywnie dostrojoną dynią.

Niestety w grze nie było miejsca na nowe treści. W oryginale było kilka poziomów cięcia, a fani mieli nadzieję, że zostaną dodane do nowej wersji. Jak się okazało, na próżno. Ale po zakończeniu misji z poszukiwaniem zagubionych dusz, gracze będą mogli uruchomić Medievil Model 1998 bezpośrednio z głównego menu Remake.

Przywrócenie przeszło nie tylko grafikę, ale także akompaniament dźwiękowy. Okna dialogowe i orkiestrowe ścieżki dźwiękowe zostały zastąpione i porównane z początkową jakością pierwszej PlayStation brzmią znacznie lepiej, dodając Sir Fortescue do przygody jeszcze bardziej heroicznego nastroju. Ponadto kompozytorzy oryginalnej gry byli odpowiedzialni za poprawę ścieżki dźwiękowej.

Powiedzieć, że w grze nic się nie zmieniło oprócz grafiki, nie byłoby to całkowicie poprawne, ponieważ interfejs został zaktualizowany w średniowieczu i stało się możliwe szybkie przejście z głównej broni na dodatkową. Zmiana sprzętu nie jest jednak bardzo wygodna: jest powiązana z „trójkątem” na gamepadzie, ale interakcja z obiektami uruchamia na tym samym przycisku – przygotuj się na fakt, że zamiast działania przypadkowo przełączysz broń i wiceprezes Versa.

Nowi programiści Medievil Oczywiście postawił sobie cel, jakim jest przeniesienie doświadczenia w grze pod koniec lat 90. do remake. Ale to podejście działa, gdy sam oryginał jest idealny, co, niestety, nie powiesz Medievil. Dlatego w remake’u mamy prawie kompletny zestaw wad ery pierwszej PlayStation: nie zawsze odpowiedni aparat, a także niezdarne skoki i bitwy.

Jednocześnie nie można nie zauważyć opieki i uwagi na szczegóły poziomów z oryginału. Fani powinni być zdecydowanie zadowoleni: w końcu to jest to samo Medievil, które grali 21 lat temu, tylko w nowym, pięknym opakowaniu. Jeśli chodzi o początkujących, którzy nie znają serii, dla nich remake może stać się dobrą okazją do przyłączenia się do klasyki i zobaczenia własnymi oczami, jak nieprzyjazne dla gracza były platformówki wcześniej.

Profesjonaliści: poważne otoczenie, z jednej strony ponure i z drugiej – hojnie aromatyzowane z humorem;kolorowa zaktualizowana grafika;Wszystkie okna dialogowe i wyrażenia opalane są tłumaczone na rosyjskie i wyrażone.

Minuses: Wady oryginału migrowały do ​​remake’u, chociaż ten sam aparat i skoki można naprawić;Czasami istnieją błędy (gra czasami arbitralnie przestaje działać, a główny bohater może utknąć w teksturach).