Edge of Twilight – Return to Glory: Recenzja

Znamy przykłady, kiedy gry były opracowywane przez nie rok, nie dwa, a nawet pięć, ale osiem lat – dziesięć lat. A jednak dotarli do wydania, kiedy wydawali się, że już na nich nie czekają. Czasami to naprawdę to kosztowało. Na przykład w przypadku Wiek dekadencji, które natychmiast stały się prawie kultową RPG i o których niestety nie mieliśmy czasu pisać jednocześnie (tak, wybacz nam, gra jest naprawdę cudowna; przeszedłem przez nią prawie bez jednej walki, migrując skandale, intrygi, intrygi i dochodzenia i otrzymanie dużej przyjemności). Ale w przypadku Edge of Twilight – powrót do chwały Sytuacja jest naprzeciwko. Chciałbym zapytać programistów: i to było to, co warto poczekać?..

Projekt miasta i lokalnych mieszkańców zasługuje na pochwałę, ale oto grafika ..

Jeden na dwie twarze

FUZZYEYES STUDIO ogłoszony Edge of Twilight W 2008 roku, a wkrótce przeprowadziłem wywiad z programistami i napisałem dość entuzjastyczny podgląd, w którym będziesz się śmiać, porównał ich projekt z najlepszymi przedstawicielami gatunku przygodowego, a mianowicie z serią Vampire Dziedzictwo Kaina.

Pojęcie Edge of Twilight Wtedy, a nawet teraz naprawdę budzi zainteresowanie, nawet jeśli w miejscach cytuje dosłownie Dziedzictwo Kaina. Gracz wchodzi do Królestwa Stampanki, do kraju Helli, gdzie dzieją się dziwne i okropne rzeczy. Dzień i noc tutaj nie zastępują się, ale istnieją równolegle i nie kończyły się przez półtora wieku. Dzień wieczny to spalone nagie pustynie, które stały się pułapką dla lokalnych mieszkańców, a wieczna noc to terytorium kontrolowane przez okropne stworzenia, wyrzutków tak zwanych (lub zepsutych), które kierują głównym złoczyńcą o imieniu Lucasin.

Wszystko to wydarzyło się z powodu konfrontacji między dwoma cywilizacjami-industrialnymi Aternami i literami religijnymi, które, jak zwykle, w walce o posiadanie źródła eteru, bardzo potężnej i ważnej energii (prawie wszystkie mechanizmy nad nim działają).

Główny bohater Edge of Twilight, Mutant i wynajęty zabójca o imieniu Lex, jest jedynym żyjącym potomkiem tych dwóch cywilizacji. I ma wyjątkową zdolność – do swobodnego poruszania się między czasami dnia. Po południu Lex pojawia się w postaci brutalnego mężczyzny w płaszczu z ogromnym blasterką ostrza w gotowości: może komunikować się z lokalnymi mieszkańcami, maszynami kontrolnymi i różnymi mechanizmami, używając baterii z eterem, walczyć z odrzuconym. W nocy Lex zamienia się w nieatrakcyjny wygląd cienkiego stworzenia, który szybko biegnie, sprytnie skacze i ponownie walczy z wyrzutkami, ale zupełnie inaczej.

Lex przyjeżdża do Hellai w najlepszym momencie – Lucasin pozostaje do uchwycenia ostatniego z czterech źródeł eteru, po czym okropny. Jesteśmy odpowiednio zadaniem niszczenia artefaktów i powrotu do kraju, do którego napotyka normalny harmonogram robotników.

Japońska ręka jest od razu odczuwana – wszystko jest bardzo duże w grze, w tym szefowie.

I znowu wracają ..

Wszystko jest w porządku, tylko w 2010 roku FUZZYEYES STUDIO Zamknięte. O Edge of Twilight, Wydawało się, że można było zapomnieć, ale po chwili Fuzzyeyes ożywiony w Japonii – jednak w nowej kompozycji. Japończycy kontynuowali rozwój gry (więc w każdym razie się wydawało), aw 2013 r. Wydali ją na iOS o nazwie Edge of Twilight – Athyr powyżej. Tam otrzymała oceny od 35 do 50 punktów na 100. A ostatnio gra w końcu dotarła do premiery na Steamie.

Wszystkie z początkowej koncepcji opisanej powyżej, w Edge of Twilight – powrót do chwały Jest. Na przemian formy dziennej i nocy walczy, skoki, zręcznie czołgają się wzdłuż ścian, rozwiązuje proste łamigłówki, zbiera eter (można go traktować w formie nocy), mechanizmy wyzwalają mechanizmy.

Walka w ciągu dnia jest bardzo brutalnym slasher z blokami, Dodgers i Bloody zakończyli. Plus strzelanie z masywnego blastera, który gromadzi ładunek i odrzuca wrogów. W nocy Lex nabywa zdolności mistyczne – zwalnia, przyciąga siebie i zamraża przeciwników, a następnie rozbija ich w małe fragmenty.

Jak w przypadku Dziedzictwo Kaina, Wiele problemów rozwiązuje się tylko podczas naprzemienności form bohatera w ciągu dnia i nocy. Algorytm jest oczywisty: lokalizacje i obiekty istnieją jednocześnie w dwóch wersjach, ale na przykład samochody działają tylko po południu. A w ciemności musisz przeskoczyć przez tę ścianę, wspiąć się na dach i dotrzeć do tego mechanizmu.

A wszystko to na tle naprawdę ogromnych „bossów”, a także majestatycznych budynków przemysłowych, wylewając balsam na serce fanów Steampunk. Szanowane jest również badanie świata gry: przechodząc do lokalnej biblioteki, możesz czytać mnóstwo informacji o prawie wszystkich aspektach życia, w tym cechach zachowania i propagacji niektórych lokalnych much.

Akrobatyka tutaj jest standardem dla akcji przygodowej.

Witam z przeszłości

Biorąc pod uwagę, że jest to dopiero pierwszy odcinek, wydaje się, że pojawia się tęczowe zdjęcie: czekamy na klasyczną akcję przygodową z charyzmatyczną główną postacią, prawdziwą atmosferą steampunk i rozległym wszechświatem gry. Ale obawiam się, że nie, nie czeka. Ponieważ wątpię, że jest wielu ludzi, którzy chcą nadal inwestować w tę grę i ją kupować.

Faktem jest, że wygląda Edge of Twilight – powrót do chwały To był niedokończony projekt z 2008 roku. Najwyraźniej Japończycy po prostu wzięli stare osiągnięcia, spieprzyli do nich muzykę i głos (nie źle, muszę przyznać), dodali wszystkie niezbędne skrypty, aby bohater wymknął się do końca odcinka, a resztę pozostawił tak, jak to było tak samo jak to było tak samo to było. Nawet coś wycięli, na przykład, obiecali zdolności bojowe, takie jak spowolnienie czasu.

Okazało się to smutny widok: szczerze przestarzała grafika (z bardzo przyzwoitym projektem);Skrypty „Glick”;nieszczęsna kontrola i szalona kamera, która zamienia każdą bitwę w prawdziwą mąkę;Długie, ale całkowicie puste ulice w mieście, gdzie nie ma nic do powiedzenia i słowem, i możesz wchodzić w interakcje tylko z dwoma dźwigniami ..

Musisz walczyć, nie bądź walką!

Szczególnie niespodzianka jest spowodowana walkami. Wrogowie wpadają w codzienną wersję Lexa przez około dwudziestu czasów rzeczywistego, podczas gdy zwykły wróg można dostarczyć poniżej stu ciosów, dopóki nie upadnie. I zdarza się również, że wróg po prostu przestaje reagować na pęknięcia, nie otrzymując obrażeń, ale właściwie go w odpowiedzi w odpowiedzi. A wszystko to jest wyjątkowo monotonne – istnieją tylko dwa rodzaje ataków plus blok, rolka i strzał z blastera. Specjalności, przypomnij sobie, wyciąć. Ponadto, ze względu na funkcje kontrolne i kamery, użyj bloku, a strzał jest często bardzo, bardzo niewygodny, a ja nie chcę, aby „zażekać”.

Na podwórku przypomnę ci, 2016 ..

Ale najciekawszą rzeczą jest to, że cały ten żmudny krwawy (nie można się tutaj kłócić – czerwona zasłona obejmuje ekran!) Mordobia można często pominąć, przechodząc obok wrogów, którzy zostali zaskoczeni taką bezczelnością do jakiegoś innego ważnego przycisku. Mimo to, ani doświadczenie, ani trofea dla zwycięstwa w walce nie są. Dlaczego więc zastanawia się, że miał to ogrodzić ten ogród za pomocą „krwawego slashera”?

To samo z końcowym „szefem”. Tam możesz przełączać się między dwiema formami na pół godziny, aby zwabić ogromną goryla z ramienia pod strumieniem gorącej pary, ale ostatecznie łatwiej jest po prostu zdobyć miecz na łapach. Dlaczego więc potrzebujesz tej rzekomo puzzli z przełączaniem?

Najbardziej obraźliwe jest to, że zarówno bohater, jak i sama historia naprawdę łapią – dokładniej, finał pozostawia przyzwoitą intrygę. Chciałbym zobaczyć kontynuację, ale zdecydowanie nie w takiej skorupce. A jeśli programiści nie wdają się na swoje zmysły po stronie technicznej, kontroli i systemu bojowego (przyznają się do łatek, wydają prawie codziennie), pozwól im lepiej wydać książkę lub serię zamontowaną z filmów. Następnie zaoszczędzą tysiące naszych komórek nerwowych, a jednocześnie powiedzą ci, co stało się dalej z Lexem. I kim jest ta dziewczyna w krótkich spodenkach?

Profesjonaliści: Projekt jakości;atmosfera prawdziwego steampunk;opracował wszechświat;Charyzmatyczny bohater;Ciekawa historia.
Minuses: straszna wydajność techniczna;moralnie przestarzała rozgrywka;nieszczęsna kontrola, kamera i animacja;bezsensowne i bezlitosne walki, które powodują oszołomienie;niedobór nietypowych łamigłówek;kilka dialogów;martwe miasto.