Disciples: Liberation: Recenzja

Wiesz już, że Disciples: Liberation nie jest całkowitą kontynuacją kultowej serii i jej wielkiej drugiej części, ale raczej spin-off, zmienności na ten temat. Temat brzmi następująco: „Jak wyglądałaby nagroda króla na świecie Disciples„. W wersjach beta wyglądała pięknie, całkiem poprawnie z punktu widzenia atmosfery i nawet na całym świecie, jeśli Gothic stał się mniejszy i pojawił się więcej seksu, nadal wydaje się, że jest to okrutny i niewygodny świat Disciples. Ale pojawiły się pytania do robienia rozgrywki, przedłużające się bitwy, brak telefonu, morze niepotrzebnego sprzętu i wiele umiejętności, które się poprawiają i dodają 2-3 procent. Co się zmieniło (lub nie) w pełnej wersji?

W trybie Boga

Krótko ci o tym przypomnę Disciples: Liberation Jest to wyraźnie równe trzecie Królewska nagroda – Strategia praktycznie zniknęła, zniknęły poszczególne miasta i stolice różnych frakcji, które należy chronić. Zamiast tego pojawiła się pojedyncza metropolowa illian, baza dla głównej postaci Avianna i jej satelitów – pozwalają na koszary dowolnej frakcji (plus rynek i kuźnia na wyposażenie pompowania), a w dowolnym momencie, jeśli istnieje pożądany rysunek i rysunek i wystarczający poziom reputacji, możesz zmienić budynek, budując go. Miejsce cesarskich koszar. A potem wszystko wróć.

W dowolnym momencie możesz przejść przez kieszonkową teleportację w dowolnym momencie.

Ale jest wiele zadań, dialogów, podróżowania na mapie i bitwach. Te ostatnie stały się większe (teraz biorcy bojownicy również w nich uczestniczą, wyczarowując coś z galerii w ich ruchu) i przypominają zmodyfikowaną wersję bitew z Disciples III. I tak jak tam, w Bete wydawali się szczerze chronione i nudne.

W walkach powiem od razu, niewiele się zmieniło. Tak, autorzy, zgodnie z obietnicą, dodali możliwość przyspieszenia animacji jednostek, a także pominięcie niezbyt ważnych bitew – na przykład z armiami chroniącymi kopalnie i innymi źródłami zasobów. W razie potrzeby natychmiast pokażesz wynik. I prawie zawsze będzie zwycięski – nawet całkowita liczba punktów zdrowotnych i many nie zmniejszy się w jocie, żaden z twoich bojowników nie otrzyma zadrapania. Oznacza to, że najwyraźniej nie ma niewidocznego oka algorytmu i ukrytych obliczeń wyników – gra po prostu automatycznie stawia zwycięstwo we wszystkich bitwach z mniej więcej równymi poziomami rywali.

Jeśli przeciwnicy są o kilka poziomów słabszych, to ogólnie teoretycznie nie powinni iść do bitwy, ale uciekaj od nas z ogrodami.

Prawdziwe wezwanie można uzyskać tylko w bitwach z przeciwnikami znacznie silniej na poziomie. Na przykład, z tłumem jednostek na poziomie 20., ledwo poradziłem sobie z jedynym magiem 35. Potem zobaczył smoka 45., a nawet grupę elfów na 65. poziomie ze swoimi Arkharovitami 32. Ale są to zwykle opcjonalne „wyzwania”.

Na razie lepiej nie wtrącać się na tego smoka, ale nie musisz. Związany jest z tym ciekawe zadanie poboczne.

A w głównej historii, w której nie ma prawdziwego oporu (przez trzy dni gry nie straciłem ani jednej bitwy, maksimum utracone kilka totemów), bitwy nawet pomimo faktu, że stały się nieco bardziej dynamiczne ( a niektóre można przegapić), zacznij się męczyć. A ich nieodpowiednia kwota ostatecznie powoduje chęć „pominięcia” wszystkich walk, a nie tylko rozdzielenie.

Ale walki wyglądają spektakularnie.

A równowaga jest miejscem?

Przyczyny tej nierównowagi złożoności w Disciples: Liberation Niektóre. Po pierwsze, istnieje wielu wrogów i zadań, wroga AI nie poszedł do bete na mapie i nie zaatakował naszych źródeł zasobów i nie przechodzi do pełnej wersji. W rezultacie – jedno – szybkie i małe powściągliwe pompowanie: Nasi bojownicy są silniejsi i rosną jak drożdże. Ponadto można je wzmocnić za pomocą specjalnych kryształów, a potężni towarzysze głównego bohatera mogą być również wyposażeni w broń, która może pompować. Dla samej Avi przygotowano cały zestaw wyposażenia w kuźni – istnieje wiele nadmiaru śmieci, które od razu przetwarzamy zasoby, ale spotykają się fajne rzeczy.

Forge należy również ulepszyć, aby przeprowadzić jeszcze więcej fajnych ulepszeń.

Po drugie, autorzy od beta tak naprawdę nie osłabili przynajmniej niektórych z wielu potężnych umiejętności w jednostkach arsenalowych i. W wersji wydania zasadniczo próbowałem grać z inną kompozycją, a nie w Bete, i rozpocząłem kampanię w innych, bardziej złożonych regionach, ale wynik był mniej więcej taki sam. Na przykład, już na samym początku natknąłem się na satelitę neekromanta, który nie tylko przez oba umiejętności powoduje poważne obrażenia w okolicy, ale nadal ożywiają martwych wrogów, którzy już stoją po naszej stronie.

Ponadto prawie cała gra ze mną była posiadana przez Elven Dark Zaklęcia i dawne zakonnice, a teraz umarli, oddani dedykowanej pamięci z ard nieumarłych – a te inne wydają się być prostymi jednostkami z pierwszego etapu pierwszego etapu Rozwój, ale ich umiejętności (ich umiejętności (ich umiejętności (ich umiejętności (ich umiejętności (naturalnie łączenie leczenia i uszkodzenia masowe) są zbyt potężne i przydatne.

Ten cios dla nekromanta i zabija wszystkich na linii i podnosi go z martwych.

Nie trzeba dodawać, że należy dbać o to, jak mają w szczególności z duchem militarnym, z powodu kombinacji w jednym oddziałie różnych ras, nie jest to szczególnie konieczne Oswobodzenie To wpływa. A zwłaszcza zawracanie sobie głowy ulepszeniem koszar konkretnej frakcji w celu zatrudnienia jednostek o wyższej randze, nie jest konieczne, nie jest konieczne. Oznacza to, że tak, oczywiście, lepiej jest pompować coś od czasu do czasu (lub zatrudnić mocniejszych bojowników na rynku) i starać się nie brać bojowników tych ułamków, z którymi masz złe relacje. Ale z powodu braku równowagi złożoności przechodzi to więcej w trybie tła, który nie wymaga specjalnej analizy. Nie doświadczyłem również szczególnego braku pieniędzy i zasobów. A ostatecznie i dla ulepszeń w kuźniu, w rzeczywistości spluje.

Liczba bojowników w armii zależy od poziomu przywództwa, który rośnie w miarę pompowania samolotu.

Zastanawiam się, jak to się skończy

Niemniej jednak – oto paradoks! – grać Disciples: Liberation jest to możliwe, aw niektórych miejscach jest to nawet interesujące. Po pierwsze, dzięki dobrej historii, postaciom z ich osobistymi problemami i wieloma nieliniowymi zadaniami, w których wszystkie nasze decyzje, które mogą interweniować, kogo dać kapelusz i tak dalej, znajdują odzwierciedlenie w stosunkach z frakcjami.

A gra może być bardzo atmosferyczna.

My i negocjacje z przywódcami wszystkich czapek mamy do końca, aby zakończyć z nimi sojusz, a my kilkakrotnie biegamy z lochu, a my walczymy z smokami, a my uczestniczymy w bitwach gladiatorów na arenie i staramy się uratować Cesarz, oszukujący Elfa, który go ścigał (chociaż istnieje opcja walki lub przekazania Jego Królewskiej Mości). W pewnym momencie dochodzimy do mapy, na której wszystkie ułamki walczą między sobą-muszą się spotkać z każdym przywódcami i zdecydować, z kim być naszym wyborem w licznych zadaniach natychmiast i zdecydowanie wpływa na reputację.

Avianna jest bardzo kochająca i tolerancyjna w wyborze partnerów.

Ale aby upewnić się, że przynajmniej niektóre satelity opuszczają oddział z powodu naszych decyzji (w drugiej połowie gry dołączają do nas kolorowa demoness i czerwony wampir), nie udaje mi się-nie zgadzają się-proszą o to, że proszą o to wykonaj inaczej (na przykład wspieranie imperium, a nie rebeliantów), ale nadal pozostań z nami.

Każde satelity mają swoje własne umiejętności, które należy użyć podczas studiów świata.

Apogee na wyżej wymienionej karcie jest bitwą z ogromnym martwym aniołem (nie, nie jest ostateczna), po czym Avianna uznaje tajemnicę swojego pochodzenia (istnieje bezpośrednie odniesienie do wydarzeń Disciples III). Szkoda, że ​​walka z tym szefem okazała się wyjątkowo zaostrzona i nużąca: poznaj usuń swoich bojowników z oświetlonych czerwonych krwinek, które będą miały szefa artylerii i jego stworów, ale atakuje go, stopniowo zwiększając ogromną zapasy zdrowia i Więc przez 40 minut, w kółko, w kółko, w kółko. I ziewanie.

Panie, kiedy umrze?!

Tak, i wszyscy Disciples: Liberation wydaje się być przedłużającym się. Masz dość tego, kiedy zdobyłeś 30-33. poziom, a następnie najfajniejsze skrzynie w sali tronowej stolicy są otwarte tylko w latach 50. A kiedy to się skończy? Powód tej reakcji jest zrozumiały – autorzy wiedzą, jak powinna wyglądać dobra, nowoczesna RPG przygody, jaka jest fabuła, zadania i postacie, jaka powinna być mechanika, ale nie mieli wystarczającego doświadczenia, umiejętności i poczucia proporcji, tak, aby był kompetentnie połączony i zmusił go do prawidłowego połączenia i pracy z punktu widzenia projektowania i równowagi gry. I o odnowieniu, rozwoju, a przynajmniej powtarzaniu mechaniki kultowych Disciples II, nawet nie myśleli.

Profesjonaliści: Dobra historia;Ciekawe postacie z ich zadaniami;obfitość zadań nieliniowych wpływających na relacje z ułamkami;ładne zdjęcie;Doskonały projekt mapy;Istnieje ekspresyjna muzyka i aktorstwo głosowe.

Minuses: Ta gra przypomina bardziej nagrodę Króla niż sama Disciples;Na mapie nie ma wezwania, normalnej równowagi i odpowiedniej sztucznej inteligencji, zwłaszcza walki, wydaje się przedłużające się i nudne;wiele zbędnych wśród umiejętności, sprzętu i zaklęć;Problemy z optymalizacją;W wydaniu nie ma języka rosyjskiego.