Kto naprawdę powiedział Link, że nie jest niebezpieczne, aby iść sam?

Zawsze podobał mi się pomysł wiedzy o grach wideo, ale zawsze walczyłem z prawdziwymi sprawami, aby śledzić to i rozumieć. Po części dlatego, że mam okropne wspomnienie, szczególnie pod względem nazwisk, miejsc, wydarzeń i dat, więc zawsze miałem trudności z przestrzeganiem głębokiej historii Assassin’s Creed lub Zwoje Elder. Innym powodem jest jednak to, że zawsze czuję, że przybywam późno. Cała faktyczna archeologia została zrobiona do czasu, gdy tam dotarłem.

Jednym obszarem, w którym mogę właściwie zaangażować się w wiedzę, jest jednak Seria Zelda. Myślę, że to dlatego, że trwa Zelda odczuwa inaczej niż wiedza w innych grach. W głębi duszy, nie wierzę, że Nintendo zbyt poważnie myśli o wiedzy – a może tak niedawno. Wydaje się, że Nintendo myśli o tym, co jest zabawne i co zespół chce zrobić w nowej grze, a na pewno myśli o szczegółach każdej konkretnej gry oraz jej sztuce i poczuciu kultur. Ale przez długi czas wydawało mi się, że szersza, głębsza, wiązała wietrzna wiedza, która sama rozprzestrzeniła się z poszczególnych gier.

Mogę być głęboko, głęboko w ten sposób – Lottie właśnie opowiedziała mi genialną historię o tym, jak szkieletowy wojownik z Twilight Princess może być linkiem z Ocariny of Time, przekazując jego umiejętności z harmonogramu, w którym był uwięziony. To brzmi jak dość głębokie myślenie tbh. Ale niezależnie od tego, kiedy po raz pierwszy zobaczyłem Zelda Oficjalna oś czasu, powiedzmy, to było jak zabawne, żartobliwe coś – skowronek. Co najważniejsze, myślę, że czułem, że jest dla nas wszyscy miejsce – miejsce dla graczy. Moglibyśmy nadal nawiązać własne połączenia, dobre lub złe, a oni zachowaliby dla nich rodzaj ważności.

W każdym razie, z drugiej nocy przeczytałem krótką historię Borgesa, Uqbar, Orbis Tertius przed pójściem spać. To było prawdopodobnie niemądre. Aby go zagotować raczej brutalnie – i zepsuć jeden z najbardziej zachwycających ujawnień w literaturze – Tlon, Uqbar… to historia ostatecznie koncentrująca się na grupie ludzi, którzy tworzą tajne społeczeństwo, które działają przez wiele pokoleń, aby stworzyć historię wyimaginowanego świata. To cudowna historia, pieprzona i złowrogowa, a – to może po prostu starzeć się – to też jest całkiem zabawne. Przysięgam, że Borges staje się zabawniejszy w miarę starzenia się. I to: nie mogłem przeczytać tej historii w 2023.

To sprawiło, że pomyślałem o Zelda i o jednej z moich ulubionych postaci w Zelda. Nagle zdałem sobie sprawę, że nic nie wiem o tej osobie – nie nic legalnego. Ale zdałem sobie również sprawę, że miałem, rosnąc w głowie, taka teoria o nich i zastanawiałem się, dokąd to może prowadzić.

Trzymaj się mnie, ale tylko jeśli masz ochotę. Nawet według moich własnych standardów jest to krnąbrny i pobłażliwy kawałek spekulacji. Prawidłowy. Postać w Zelda, który naprawdę kocham, jest starym człowiekiem w jaskini na samym początku oryginalnej legendy Zelda na NES. Co za gra! A co za otwarcie. Cały świat leży przed tobą, a ty możesz iść gdziekolwiek, zacząć gdziekolwiek. Ale na tym pierwszym ekranie, jeśli pamięć służy, jest jaskinia. Link wchodzi, a stary człowiek czeka na niego.

Łysy starego człowieka, z białą brodą i łatami białych włosów na uszach. Ma na sobie czerwone szaty i stoi między dwiema łatami płomienia. To nie są ogniska lub latarnie, o ile mogę powiedzieć – to tylko kule ognia. Straszny! Stary człowiek ma przed sobą miecz i mówi Link: „Niebezpiecznie jest iść sam! Weź to.„Link chwyta miecz, a stary człowiek znika, jego praca wykonana.

Prawdopodobnie to wszystko. To zdanie jest jednym z najbardziej znanych we wszystkich grach wideo, właśnie tam z Atari: „Unikaj brakującej piłki za wysoki wynik.„I” to niebezpieczne…„Wydaje mi się, że działa w taki sam rodzaj magii, jak instrukcja ponga,. To niezwykle kompaktowa konfiguracja dla tego, co następuje, rodzaj uniwersalnego przewodnika do gry Zelda. Ponadto argumentowałbym, że jego muzykalność, powód, dla którego jest tak mocno zatrzymana w pamięci ludowej, pochodzi z niewielkiej niezręczności frazowania, który został może narzucony przez tłumaczenie w tym przypadku, ale także, podobnie jak w instrukcji Ponga, z pragnienia pragnienia.wycisnąć myśl, aż wpisuje się w najmniejszą liczbę słów, niezależnie od tego, jak to się kończy. To przewrotna muzyka użyteczności.

Tak, wszystkie te rzeczy to magia. Ale przez lata zacząłem się zastanawiać: kim jest ten stary człowiek? Zrobiłem dokładnie jedno badanie, aby odpowiedzieć na to pytanie – sprawdziłem to w Zelda encyklopedia. Być może patrzyłem w niewłaściwym miejscu, ale i tak: nic nie znalazłem. Ale powinienem dodać, że nie szukałem online. Nie wiem, jakie są inne teorie fanów. Samolubnie, nie chciałem, aby żadne istniejące teorie uszkadzały moje. Dalsze zastrzeżenia: nigdy nie widziałem instrukcji do pierwszego Zelda, który może wszystko wyjaśniać. I muszę przyznać, że tak naprawdę nigdy nie ukończyłem pierwszej legendy Zelda gra. Grałem około pierwszej połowy. Może stary człowiek wraca w ostatnim akcie! Może on jest Ganon. Może.

Nie uważam, że to prawda. Dla mnie jest tylko jedno prawdziwe prawdopodobieństwo, kim jest ten stary facet. On jest linkiem. On musi być. Jest powiązany z przyszłości, stary i zmęczony, ale z ostatnią pracą do wykonania.

To po prostu ma dla mnie tyle sensu. Z Ocariną Time seria wprowadziłaby podróż w czasie, a nawet wcześniej gry, które nastąpiły po oryginalnej legendzie o Zelda poszedł w jakiś sposób na stworzenie tego pomysłu Zelda to serial o opowieści o tym samym rodzaju historii, tej samej bajki zegarowej, w doskonałej frazie Oli Welsh, poruszając się w czasie i przestrzeni, ale nigdy tak naprawdę nie pozostawiając podstawowych konturów mitu za sobą. Bohater w kolorze zielonym. Świat, który wymaga oszczędzania. Miecz. Ostatnia link na początku rozpoczynającą sytuację z Young Link w pewnym sensie zamyka system. Dostajesz linię, która pęka, która idzie wokół i wokół – link do przeszłości, wiatru Waker, Skyward Sword, cała reszta – a potem w końcu nadejdzie odległy dzień, w którym się połączy z sobą. Miecz jest całkowicie zawarty przez pętlę, wszystkie postacie są zawarte przez pętlę, a ta seria, z tak silną kotwicą we własnym sensie opowieści, którą bez końca opiera, dostaje coś tematycznego, aby się ukłonić i jednocześnie zacząćz jeszcze raz. Cykle, pętle i epoki, niekończące się powtórzenia, niekończące się krążenie przez Hyrule, a na koniec, jak lepiej położyć go do łóżka niż wrócić na początek?

Uwielbiam to, ponieważ sugeruje to, że gdzieś w przyszłości jest ostateczna legenda Zelda gra, w której nie jest to młody link ani nastoletni link, ale naprawdę stary, stary link. A może jego misją w tej grze jest wzięcie mistrza miecza i praca do tyłu przez wszystkie jego stare wspomnienia i wszystkie stare przygody i przywrócenie miecza na początek, z powrotem na początku, może z głębszym zrozumieniem tego, co teraz co to jestRobił cały ten czas – co było tak niebezpieczne, powiedzmy i czy spędził większość czasu na samodzielnym i.

To mnie w pewnym sensie zasmuca, ponieważ nawet gdy to piszę. Odrzucasz pieniądze i dlaczego miałbyś to zrobić? Zamiast tego musisz kontynuować, na nowo wymyślać – często genialnie – i wracając raz po raz do tego centralnego pomysłu i znajdując w nim coś nowego, jakaś obiecująca luka, która będzie istnieć. Nie zrozum mnie źle: kocham to, kocham nowe Zelda gry, uwielbiam nie mogę się doczekać, a poza tym, Zelda wymyśliła lepszy sposób życia z własnymi powtórzeniami i interesującymi odchyleniami niż wiele serii. W niekończącym się opowiadaniu scena została stworzona dla sztuki, która nigdy nie musi się skończyć. Ale myślę też – spoilery – Boga na końcu jego ciemnych materiałów, który jest tak stary i taka, po prostu chce zniknąć.

Myślę, że jest coś jeszcze. Powód, dla którego kocham pierwszy Zelda gra – nawet jeśli jej nie skończyłem – to to, że wszystko jest tutaj do zdobycia. W ogóle nic nie zostało ustalone ani skostnione w rytuale, jeszcze nie, ponieważ jest to początek wszystkich możliwych tradycji, przestrzeń fazowa dla wszystkich tradycji, a później gry nie zaczęły dokonywać wyboru, które z tych potencjalnych tradycji będąOstatecznie żyj dalej.

Zauważyłem to dzisiaj na nowo, kiedy wracając do gry na ten utwór,. Miecz na ekranie startu, zauważyłem, że miecz, na który spojrzałem na milion razy, nie jest tak naprawdę mistrzem mieczem. To rapier. Czemu nie? Ponieważ w momencie, gdy ta gra została stworzona, specyficzny miecz Link może nie był jeszcze legendarny. Każdy miecz zrobiłby, aby uchwycić poczucie tego, co chodzą tutaj programiści: akcja, przygoda, fantazja, derring-do. Link był nadal potencjalnie czymś w rodzaju czwartego muszkietera.

I dlatego też wciąż się bawię na pomysł oficjalnej harmonogramu. Ta gra na NES jest oczywiście miejscem Zelda zaczyna. Nie tylko dlatego, że dosłownie jest to, gdzie Zelda zaczęła się, ale ponieważ tak bardzo się to wydaje. Sprawy są nadal wpadane. Rytuały nadal czują się jak szczęśliwe wybory projektowe, prawdopodobnie pomyślane jako jednorazowe. Nawet sama Hyrule wydaje się jak to suche, lekko niedoceniane miejsce. Czeka na wszystkie inne wersje Hyrule i wprowadzą ją do pełnego spłukiwania życia, sposobu, w jaki malarze oleju mogą zbudować żywy obraz poprzez warstwy zabarwienia.

Nie mogę uwierzyć, że Skyward miecz chronologicznie poprzedza tę grę, kiedy ta gra tak wyraźnie opiera się na podstawowym projekcie, wciąż znajduje nowe rzeczy do wykorzystania i rozszerzenia w nim. Tak, jakby nie można uwierzyć, że prawie każdy inny Zelda też to poprzedza, a ta kluczowa pierwsza gra po prostu czai się pod koniec osi czasu B.

A może to w porządku. Może to tak, jakbyś jesteś dzieckiem i odkryjesz, że Ziemia jest tą małą planetą w naprawdę nudnej zewnętrznej części Drogi Mlecznej, nigdzie w pobliżu świecącego, ubijającego centrum, w którym jest całą prawdziwą akcję. Tutaj nikt nie zwraca uwagi na to, co mamy, więc dlaczego nie zakraść się w tajemnicy lub dwóch: prawdziwy początek serii i ostateczny punkt końcowy serii. Niebezpieczne jest samotnie. Weź to.

Jeśli pozostałeś ze mną tak daleko, jesteś prawdopodobnie zirytowany – jestem trochę zirytowany, żeby być szczerym – że nie sprawdziłem poprawnie, czy moja głupia teoria była oryginalna, czy wszystko to zostało wyobrażone lub odrzuconeprzez fanów wcześniej, na forach, w książkach, w komentarzach rozproszonych gdzieś w Internecie. Jestem pewien, że tak było. Ale to ostatnia rzecz, którą odkryłem, myślę: Zelda jest najbardziej Persona l z mega serii. To śmieszne, ale jakoś ta gra, o której wszyscy wiemy, że na Inside Out wciąż wydaje się czymś, co znamy tylko indywidualnie. Jego wiedza i nasze rozważania na ten temat często wydają się prywatne. To sprawia, że jestem zazdrosny o moje własne myśli.

Być może dlatego wydaje się, że terytorium jest jeszcze do chwytania i że możemy zrobić własne konstelacje znaczenia i dlaczego dla ludzi takich jak ja oficjalna oś czasu musi czuć się głupi, ponieważ w przeciwnym razie wydawałoby się to jak aDziwne narzucenie. Wiele lat temu, kiedy byłem dzieckiem, miałem książkę z naklejkami z naklejkami Nintendo – Mario i Balloon Fight i cała reszta. W handlu naklejkami na placu zabaw, tak jak chcesz, ale zawsze było dziwne, że Zelda rzeczy zostały wymienione wraz z Mario i wszystkim innym. Część mnie była zaskoczona czymś głęboko prawdomównym, o którym każdy inny wiedział Zelda. Dziwaczny. Ja wiem Zelda należy do wszystkich. Wiem, że należy do Nintendo. Wiem, że należy do ciebie. Dlaczego więc uważa, że należy do mnie?