Diablo 4 sezon 1 to piekło mojego własnego tworzenia

Jako zapalona entuzjasta pomysłowego, celowego cierpienia w grach, wracając do Diablo 4 na pierwszy sezon wydaje się, jak na powierzchni, jak radosny o północy w McDonalds: puste, ale znajome, głównie satysfakcjonujące romp przez ulubione menu, z bezużytecznymi tchotchkes, które są dostarczane z posiłkiem, niezależnie od tego, czy chcesz.albo nie. Ale kiedy osiągniesz Endgame – maksymalnie wyprzedziłem całą przepustkę bitewną w ciągu tygodnia – wszystko staje się pozornie niekończącym się okresem trawiennej otchłani. Ten kac na zaparcia jest zwykle naznaczony serią rewelacji – myślę, że to już skończyłem, zmieniły przepis, to nie smakuje tak dobrze, jak kiedyś. Ale kiedy nadejdzie drugi sezon, wrócimy ponownie na początku cyklu, domagając się złotych łuków piekła. Dla wielu Diablo gracze, w tym ja, to jest sposób.

Diablo 4: Sezon 1

• Deweloper: Zamieć
• Wydawca: Zamieć
• Platforma: Rozegrane na PC
• Dostępność: Teraz na PC (Bitwa.internet), PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series X/S. Opcjonalna przepustka bitewna £8.39 – £20.99

To prawda, że Diablo zawsze dotyczył niekończącego się grindów, ale w pierwszym sezonie nuda nigdy nie było tak wyraźne. Czasami było to bardziej bezradne niż bez duchowe rolnictwo i Rzut łupów, który był decydującą częścią Diablo 3. Po tym, jak wszystkie przysmaki sezonowe są naciskane na mnie za każdym razem, gdy robię trochę więcej, często wydaje mi się, że jestem trenowany w zakresie maksymalizacji mojej wydajności i wydajności w programie nagród korporacyjnych lub pracy z pracownikami koncertowymi. Badanie nowego Diablo w dużej mierze pogodziło się z moimi relacjami z grą i sposobem, w jaki skrupulatnie powtarza gigantyczny gig gig, coś, co Triple-a Live-Service zawsze robiły, ale teraz, teraz, teraz, teraz, The, teraz, The,Podobieństwa są wręcz patologiczne.

Krótka, nieco ogólna linia zadań wprowadza sezonowy złośliwy motyw do Sanctuary. Polega na pomaganiu facetowi o imieniu Cormond w walce z nową zarazą, którą nazywa złośliwym, który obejmuje ziemię w Sallow, świecą. Mówiąc dokładniej, polega na zabijaniu uczuwanych złośliwych potworów, zbieraniu ich serc w specjalnych klatkach i giełdowi w biżuterii dla potężnych buffów. Najlepiej je znaleźć w złośliwych tunelach, samodzielnym systemie lochów, który wymaga użycia specjalnych przedmiotów o nazwie Invokers. Ten rakowy motyw przenika sanktuarium, a schtick tych złośliwych stworzeń polega na tym, że w zasadzie musisz je zabić, aby zdobyć swoje serca w klatce. Oprócz nowego sezonu istnieje również aktualizacja łatki Encyclopaedia, która obejmuje poprawę jakości życia, równoważenie klas i inne poprawki. Nawet jako wieloletni gracz MMO przyzwyczajony do formalności gier na żywo, po pewnym momencie przeglądanie tych notatek jest jak próba znalezienia znaczenia na paragon CVS.

Zaczynam sezon od ogólnego zrozumienia, że wiele zajęć zostało osłabionych Czarnoksiężnik biorący ciężar obrażeń. Robię zupełnie nowy łotrzyk i zaczynam wyrównywać za pośrednictwem szeptów i misji pobocznych i biegania, aby odblokować punkty trasy. Kiedy w końcu dostaję się na światowy poziom III, rzucam się na helltides i światowe wydarzenia poza moimi zdolnościami w nadziei, że dostanę kilka przyzwoitych kropli;„Prawdziwy” grind dla niektórych ludzi zaczyna tylko na świecie IV, gdzie uprawiasz sprzęt, który faktycznie pozostaje z tobą (to ja, jestem jednym z tych ludzi). Możliwość ominięcia kampanii jest błogosławieństwem i przekleństwem: jest to prawdopodobnie najbardziej dobrze napisane Historia Diablo, ale także niezgłębia długa i wątpliwie – nie wyobrażam sobie, aby zrobić to po raz czwarty za trzy miesiące.

Potem jest faktyczna treść sezonowa, która wydaje się kłopotliwie jak wypełniacz. Po początkowej nowości, złośliwy system lochów stał się w większości zapomniany, dopóki nie osiągnąłem gry Endgame i nie zacząłem poważnie uprawiać moich najlepiej w obleśnych sercach-bezczelne (przepraszam), które wcale nie trwało długo. System serca był początkowo przekonujący, dopóki nie był, a sam Cormond po prostu znika w krzakach zapomnienia, robiąc nieodgadnione rzeczy NPC na swojej ławce w Kyovashad. Ciekawie będzie sprawdzić, czy kolejne sezony opierają się w jakiś sposób na poprzednich narracjach, czy też wszystkie są dziwne małe kieszenie katastrofy jak ta;Tak czy inaczej, kampania – jedna z najsilniejszych części gry, brodawki i wszystko – wydaje się, że całe życie temu.

Moim największym problemem jest fakt, że jest to sezon pierwszy i już rozmawiamy o wypaleniu. Jak każdy noworodek MMO, z czasem zostaną zwrócone niewielkie frustracje – Diablo 4 to ogromna gra siedząca na chaotycznym kodzie spaghetti i musi zarządzać jego relacjami z lepszymi lub gorszymi, bardzo wokalną i szczególną bazą graczy. Ale jest to także nieunikniony produkt Tytana AAA skupionego na dolnej linii, co oznacza, że wiatry inspirowane GACHA i płacenie za złe emocje są równe na kurs. Pamiętaj, jak Dom aukcyjny prawdziwych pieniędzy Diablo 3 został zabrany i zastrzelony za szopę? To marzenie o wstrzyknięciu hiper-kapitalizmu w wielką nostalgiczną grę polegającą na polowaniu na skarby nie umarło-po prostu zapisało się na bardziej dogodną reinkarnację. Diablo 4 to z narodzin Fortnite i mikrotransakcje oraz ostatnie westchnienie nadziei i marzeń korporacyjnych Ameryki dla owocnego, funkcjonującego metaverse, w którym gospodarka i siła robocza i rozrywka przecinają się, aby wymyślić nowe przemysł domków, do którego należą Najstraszniejsza książka Neal Stephenson.

Gry AAA są przede wszystkim usługą dla gracza, ale usługa tutaj, przynajmniej dla mnie, nie jest już tym samym rodzajem, najeżgo przygodą dla wielu graczy, która zdefiniowała moje dzieciństwo. Terytorium sezonowe jest zupełnie innym stworzeniem, a gra końcowa, kiedy zrobisz wszystko, co chcesz, jest nudne jak diabli, a normalną rzeczą do zrobienia byłoby przestanie. Gra po prostu nie jest zaprojektowana w ten sposób. Niedługo po tym Diablo 4 uruchomiono, deweloperzy przypomniał ludziom, aby zrobili sobie przerwę i zrób coś innego. Nawet przy zrozumieniu, że kreatywne zespoły i rozwój biznesu zwykle nie są na tej samej stronie, istnieje tutaj fascynujący dysonans między tym, co powinno być zdrową interakcją behawioralną z grą wideo, a mechaniczną rzeczywistością tego, jak gra jest zaprojektowana jako niezmienionaTimeink. Jeśli czujemy, że wszyscy pracujemy nad jakimś niewidocznym celem, w kierunku Blizzard Execs mogą umieścić ładne liczby tłuszczu w prezentację na koniec roku. Jeśli gra Diablo 4 wydaje się jak praca, to dlatego, że tak bardzo pożycza z infrastruktury pracy i psychologii zorientowanej na technologię.

Kiedy uprawiam szepty i sprzęt, staram się zoptymalizować swoje trasy i trafić jak najwięcej celów w tym samym obszarze, coś w rodzaju wykonywania biegów Instacart, a także jeżdżą na Uber. Istnieją wymagające napisy na temat maksymalizacji zysków XP i długich szczegółowych przewodników dla przydziałów Paragon Point. Helltides.Com to witryna fanów crowdsourcing, która pomaga graczom znaleźć najrzadszy typ lambox podczas Helltide, powtarzające się wydarzenie, w którym piekło krwawi w części Sanctuary. Witryna wykorzystuje dane wejściowe odtwarzacza, aby przewidzieć, gdzie będą najbardziej prawdopodobne punkty odrwienia, jak w jaki sposób sterowniki jazdy pomagają wywoływać wypadki samochodowe, aby poprawić wrażenia użytkownika. W pełni zoptymalizowane Diablo 4 gracz stale odnosi się do stron zewnętrznych, aby mogli podążać specjalnymi trasami rolniczymi lub mapami piekielnymi, zamiast czytać środowisko i odkrywać je naturalnie. Podczas gdy robię serwaty w sanktuarium, gdy zbieram więcej nagród bezkładkowych bitew, przypomina mi się krótko o niesławnej grze wideo Hilton Garden Inn stworzonej dla PSP, symulatora szkolenia pracowników, w którym nowicjusze zarobiliby punkty za wykonywanie różnych miejsc pracywokół hotelu. Diablo 4, przynajmniej w przypadku zaangażowanego życia, nie jest już krwiotką poręczową przez piekło, ale niezapłaconym wyczynem wielozadaniowości, w której kora orbitowo -czołowa próbuje dzielnie, aby cię uspokoić, że w rzeczywistości jesteś świetny czas na produktywność.

Jeśli chodzi o mojego łotra, tylko ledwo się dobrze bawię. Chciałem zagrać w klasę dystansową, ale okazuje się to najbliżej dobrej gry końcowej Rogue – The Dualcore Rapid Fire/Flurry Build – jest nadal głównie kompilacją w zwarciu. To świetny koń roboczy i energiczna i angażująca alternatywa dla mojej poprzedniej postaci, w dużej mierze czarnoksiężnika lodowcowego. Ale jeśli chodzi o pchanie koszmarów, moja preferowana aktywność z przyjaciółmi, po prostu nie mogę dostać się tam, gdzie muszę iść Obecny nieuczciwy meta. Koszt, pod względem złota, czasu i wysiłku, jest rażący – kłopotliwa, frykcyjna bariera między eksperymentami a zabawą wykonaną przez gracza organiczną. Tak, jest to sposób zamieci, aby przekazać wszystkich w garść modnych obezwładnionych kompilacji każdego sezonu, ale przez Boga nie zawsze czułem się tak uwięziony (to zły, nieuczciwy żart? Tak mi przykro).

Ponownie przypominam sobie, że jest to ledwie w połowie sezonu pierwszego;Pamiętam, jak rozkoszowałem się każdym kawałkiem Diablo 3, kiedy po raz pierwszy zaczął wdrażać pory roku, mimo że jest to najbardziej twórczo zubożała część serii. Jedyna znam osobę, której nie jest zmęczony Diablo 4 w tej chwili jest facetem, którego żona nienawidzi gier wideo i dopiero niedawno przyznała mu kilka godzin gier wideo w nocy;Robi każdą minutę tego czasu, robiąc wszystko, co chce, jak chce, błogo nieświadomy technik mielenia i przewodników rolniczych lub fakt, że nigdy nie wymyśli najsilniejszych synergii, aby dostać. Krótko mówiąc, gra w grę wideo jako grę, którą można odpocząć od pracy – pierwsza gra wideo, w którą naprawdę grał od lat. Ten człowiek, pomimo wszystkich jego ograniczeń, jest geniuszem galaktycznym, który doświadcza prawdziwy Diablo zanurzenie.

Z moimi dwoma pozostałymi komórkami mózgowymi staram się powstrzymać się od logowania z powrotem do przenośnika złoczyznych sznurów. Znam teraz niektóre części mapy jak tył mojej ręki i czuję przyjemną znajomość ziemi. To, że bezmyślnie władzę się w moich głupich małych pracach wideo przeciwko jednym z najpiękniej oświetlonych krajobrazów z tej serii, jest szkodliwą dla artystów środowiskowych, którzy pracowali nad tym od lat. Diablo 4 Nie musi być takie, ale prawdę mówiąc, jestem słaby i leniwy, a bezmyślny szum pracy stał się przerażająco łatwą formą zwlekania z rzeczywistej pracy. Przynajmniej jest cała dekada Diablo 4 ustawione w kolejce i czekanie na nas. Ale nie widzę przyszłości, w której długoterminowe doświadczenie gracza staje się lepsze bez fundamentalnej zmiany w sposób, w jaki angażujemy się w gry na żywo, a także w sposób, w jaki gry na żywo działają na temat kompulsywnej psychologii osadzonej w ichprojekt. To może być najpiękniejsze renderowanie sanktuarium, ale w prawdziwy sposób stał się piekłem moim własnym stworzeniem.