E.Y.E: Divine Cybermancy 1

Inspiracją dla tej niezależnej hybrydy RPG/FPS, opracowanej przez 10-osobowy zespół Streum on Studio, jest wyraźnie Deus Ex. Nie tylko dzieje się to w Ustawienie cyberpunk, ale oferuje również oszałamiającą ilość wyboru gracza. Implanty bioniczne, mocarstwa psychiczne, wiele podejść do każdej misji – Mashup z gatunku Ion Storm Austin to porównanie tak oczywiste, jak jest dokładne. Jednak po zanurzeniu w dziwnym naparu Boskiej Cybermanty.

Nieco ponad 12 lat temu pracowałem dla wydawcy czasopisma o paranormal, temat, który zaowocował szczególnie zabawnym postbagem. Wśród łatwowiernych obserwacji UFO i na wpół upieczonych spotkań o duchach było jeden kawałek poczty, który wciąż mnie trzyma.

To był niezwykle szczegółowy schemat, narysowany w filcu, z tyłu plakatu TV Times z psa. Schemat i wszystkie jego przypisy i podpisy obejmowały prawie całą przestrzeń. Zamiatające kręgi niebieskiego tuszu, zapętlanie się do siebie i z powrotem do siebie, podzielone na małe podsekcje, każde z datą i zapisaną nutą.

Zgodnie z tym, co moglibyśmy rozszyfrować niewielkie pajęczne odręczne wyjaśnienie, przedstawiał on orbitę Planet X, niebiańskie ciało, które rząd utrzymywał w tajemnicy przez wieki, oraz jak jego ruch na niebie zbiegał się z kluczowymi momentami w historii Ziemi w historii Ziemi. Chwile takie jak „1978 – Trujący gaz po raz pierwszy wprowadzony do więziennych komórek (Wielka Brytania)”. To było przezabawne, a także głęboko przerażające. To nie była tylko przypadkowa dziwność, to była praca życiowa. Dla człowieka, który stworzył tę gęstą paranoiczną bazgroły, było krystalicznie czyste.

Chociaż nie posunę się tak daleko, aby oskarżyć deweloperów o bycie paranoicznym szaleństwem, e.Y.E: Boska cybermancja przypomina mi, bardziej niż cokolwiek innego, o tym schemacie.

To jest gra praktycznie nieprzenikniona. Jego fabuła jest nieprzejrzysta do tego stopnia, że mistrzowska, podczas gdy mechanika rozgrywki są głęboko zakopane pod interfejsem użytkownika tak niezdarne i niezinstytucyjne, że wypracowanie tego, co wszystko robi. Podobnie jak w przypadku kosmicznej tajemnicy Planet X, patrzę na nieodgadniętą rozległość boskiej cybermancji i wiem, że jeśli nic więcej, ma to przynajmniej sens dla ludzi, którzy to zrobili.

Instalujesz grę, ładujesz ją, a następnie usiadź, gdy wymiotuje wielkie guzowatą exposition na twarzy. Jesteś jakimś medium rycerzem cyborgowym i jest coś, co nazywa się Secreta Secretorum i E.Y.E jest albo miejscem, lub być może osobą, a są frakcje o nazwie Culters and Jians i Orus oraz planeta o nazwie Xechprimus i incydent z roli (to było złe, zbieram) i siły meta-wiatryczne, które mogą byćźli, czy nie.

W grze prawie nie ma głosu, więc wszystko to jest podawane w małych skrzynkach tekstowych czcionek. Jeśli dialog nie zaspokaja twojego apetytu na skomplikowaną historię, w grze jest cała biblioteka pełna tych rzeczy. Jest witryna z jeszcze więcej, jeśli chcesz. I nic z tego nie ma sensownego. To tak, jakbyś przeszedł w połowie siedmiogodzinnego wykładu na temat skomplikowanych szczegółów wszechświata fanów fanów i musiałeś wypełnić bity, które przegapiłeś, biorąc udział w coraz większych lalkach nowych informacji w tym samym czasie.

To poczucie oszołomienia i zamieszania może być urocze, gdyby nie było powtórzone w samej rozgrywce. To jest gra z niezliczonymi funkcjami, z których prawie żadna nie została odpowiednio wyjaśniona.

Jedną z pierwszych przeszkód, z którymi się spotykasz w grze, jest wysoka półka. „Naciśnij tutior. Naciśnięcie t faktycznie wyświetla długie menu samouczków wideo, z których żaden nie nazywa się Cyberjump. W końcu dowiesz się, że chcesz, abyś obejrzał samouczek menu akcji, po czym nauczysz się naciskać C, a następnie przeciągnąć ikonę, którą chcesz, do gniazda, a następnie aktywuj zdolność. Tylko wtedy możesz wyczyścić tę diabelską wysoką półkę i kontynuować.

Nawet najprostsze rzeczy zostały nieco niezręczne. Zbieranie amunicji oznacza patrzenie z góry i naciśnięcie klawisza Użyj. Wspinanie się po drabinie oznacza stać we właściwym miejscu i naciskanie klawisza. Proste działania, którymi gra powinna automatycznie zadbać, gracz do obsługi gracza. To nie jest pracochłonne samo w sobie, ale z czasem zleci się razem i nadaje grę w klei, ospałe powietrze.