GTA Definitive Edition: Vice City i San Andreas dodają rozczarowanie

Patrzyliśmy już na wejście w Trylogia Grand Theft Auto Definitive Edition – i uznało, że remastering jest niczym innym niż ostatecznym. Rogujące buty oryginały oparte na Renderware w Unreal Engine 4, prawdopodobnie w celu skorzystania z zaawansowanych możliwości renderowania nowoczesnego technologii, zapewnia doświadczenie, które w najlepszym wydaniu krótko. Mieszanka starych zasobów, podwyższone tekstury AI, pojazdy wzmocnione geometrią/wygładzone, przebudowane postacie i nowoczesne wrażliwość renderowania jest co najmniej wstrząsająca. GTA3 był najstarszą grą i potencjalnie pokazał największy możliwy doładowanie, ale co z Vice City i San Andreas? A co z niedawno wydanymi łatami – to sytuacja ulepszona?

Zanim zagłębimy się w poszczególne gry, ważne jest, aby umieścić łatki w kontekście. Ponieważ przybywają stosunkowo niedługo po wydaniu trylogii, powinniśmy oczekiwać, że będą oni rozwijani przez pewien czas – prawdopodobnie przed uruchomieniem, przed reakcją. Opis zmian zasugeruj tyle, zaznaczając poprawki dla szeregu błędów, w przeciwieństwie do rozwiązywania podstawowych problemów zebranych podczas uruchomienia gry. Nasze prace nad grami były w większości przeprowadzone w zakresie niepoprawionego kodu startowego, ale spędziliśmy znaczny czas na ponownym zbadaniu wiceutycznego miasta i San Andreas. Niestety, żaden z naszych problemów z grą nie został rozwiązany, a wydajność również nie zmieniła. Co ciekawe, istnieje wzmianka o ulepszeniach efektu deszczu w San Andreas w Opis zmian Ale nawet to wydaje się działać w taki sam sposób, jak wcześniej.

Patrząc na trylogię jako całość, jeśli istnieje jeden tytuł, który najlepiej tajnie, to wice miasto – być może dlatego, że jego oryginalna estetyka jest najbardziej „kompatybilna” z nowym wyglądem Ostateczne wydanie. Istnieją przynajmniej szerokie podobieństwa w schematach kolorów, więc często wstrząsający wygląd zmienionego GTA3 i San Andreas nie jest tak niepokojący w Vice City. Jednak decyzja o przejściu do UE4 i sposób, w jaki przejście było obsługiwane, wciąż stanowi te same nieodłączne problemy: przesunięcie AI jest często sprawne, a materiały fizyczne wytwarzają niezwykle niespójny wygląd i dziwną estetykę „tworzywa sztucznego”, aby do nich estetyka, którą jest dziwna „plastikowa” estetykapunkt, w którym nawet piasek na plażach wygląda jak błyszcząca, sztuczna powierzchnia. Nie jest to jednak kompletne odpis: oświetlenie w czasie rzeczywistym działa, odbicia mapowane w kostkach samochodów wyglądają dobrze, okluzja otoczenia jest ciężka, ale w porządku. Wybuchy są również miłym ulepszeniem.

Nie oznacza to jednak, że gra jest warta zakupu lub że programiści dokonali właściwych wyborów. Renderowanie postaci jest wyjątkowo słabe, po prostu weź udział. Oryginalne wiceprzemien miały surowe, ale ekspresyjne postacie, ale dobrze pasują do ogólnego wyglądu gry. Nowe wersje są zaokrąglone dodatkową geometrią, sportowe materiały fizyczne, które wyglądają dziwnie z dziwną animacją. Są tu różne osobliwości, od brwi, które wydają się poruszać własną woli po telefony, które zsuwają. Najgorszymi przestępcami są NPC dla pieszych, w których zwiększona geometria nie wydaje się być zgodna z olinowaniem animacji, co powoduje ezoteryczne kreacje podobne do obcych.

Ale o to chodzi – przez przypadek, czy projekt, Vice City jest rzeczywiście najlepsze z grupy. Nie byliśmy pod wrażeniem GTA3, ale San Andreas jest prawdopodobnie najbardziej rozczarowującą grą w paczce. Oryginał widział, jak Rockstar mocno pchał we wszystkich kierunkach z największym otwartym światem, jaki stworzył programista wraz z ulepszeniami wszystkich obszarów projektowania i rozgrywki. San Andreas ma wyciszony, pożółkły wygląd na oryginalny sprzęt, napędzany przez kolorystykę i efekty, takie jak ciepło połysku i mgła. Nadal był związany ograniczeniami technologicznymi, ale Rockstar pracował w nich fachowo i na swój czas był niesamowity.

Wszystkie zmiany wizualne i kompromisy, które niszczone GTA3 i Vice City są nadal tutaj w San Andreas, ale najważniejsze jest to, że deweloper po prostu nie rozumie lub pozornie zwraca uwagę na oryginalną wizję gry gry. Podstawowa estetyka jest całkowicie odnowiona, odrzucona na korzyść czegoś, co po prostu nie wygląda tak dobrze, jak stylizowane lub tak imponujące, mając na uwadze sprzęt hosta. Tak, otrzymujesz funkcje UE4, takie jak materiały PBR, nowe dynamiczne oświetlenie, nowoczesne odbicia, nowe modele postaci i niedrożność otoczenia – ale znowu istnieje to samo rozłączenie między starym i nowym. Po prostu nie działa. Ponadto pozorne lekceważenie oryginalnej zawartości prowadzi do naprawdę złych efektów – na przykład brak jakiejkolwiek atmosferycznej mgły oznacza, że cały świat jest widoczny z powietrza, bez nic, aby utrudniać twój pogląd lub symulować odległość, co oznacza nie mapoczucie głębi świata. Nawet woda odcina się na horyzoncie bez zanikania, powodując wrażenie, że świat właśnie się kończy, że jesteś w najmniejszej płaskiej ziemi. Jest to również problem z innych remaster.

W jakiś sposób renderowanie modelu postaci jest jeszcze gorsze w porównaniu do Vice City – o których prawdopodobnie nie warto wspomnieć o zbyt dużej głębi, ponieważ różne memy w mediach społecznościowych już podkreśliły problem z brutalnym efektem. Kluczową kwestią jest jednak to, że nie jest tylko błędne NPC, ale także główni bohaterowie: Kendl jest wyższym modelem zremasterowanym poli, ale cała tożsamość w postaci jest utracona w procesie remasteringu. To, w połączeniu z elementami takimi jak niski knebel wizualny pączki z nakrętkami policyjnymi, po prostu sugeruje, że istnieje prawdziwy problem w zrozumieniu podstaw tego, o czym właściwie jest ta gra. Istnieją również podstawowe problemy ze zrozumieniem – takie jak ponadpustkowe tekstury oferujące błędy pisowni.

Pod względem wydajności, dla obu tych gier, niewiele się zmieniło w porównaniu z Grand Theft Auto 3, na które już patrzyliśmy. W tym tytule oceniliśmy każdą wersję konsoli, w przeszłości i teraźniejszościach. Dla Vice City i San Andreas ograniczyliśmy się tylko do konsol obecnych. Mimo to wciąż patrzymy na dwie gry testowane na czterech konsolach, z trybami wierności i jakości (lub w przypadku trybów przełącznika, zadokowanych i mobilnych). Wszystkie można je podzielić na trzy różne poziomy jakości wizualnej i mają zastosowanie do każdej gry w paczce.

Na górze stosu znajduje się PlayStation 5, Xbox Series X i Series S w trybie jakości – wszystkie kierowane na 30 klatek na sekundę i cierpienia na niespójne układanie ramek. Kluczowe ulepszenia wizualne obejmują ulepszoną rozdzielczość cienia, odblaskowe kałuże w deszczowych warunkach i chmury objętościowe. Tryb wydajności PlayStation 5 – Dziwnie – zawiera wszystkie funkcje trybu wierności, po prostu uruchomione z odblokowanym stopą ramki (co sprawia, że wydajność niższa niż seria x). Seria S znajduje się również na najwyższym poziomie, ale traci chmury objętościowe. Wersje środkowe zapewniają podstawowy zestaw funkcji wizualnych i to właśnie dostajesz w trybach wydajności serii X i serii.

Tymczasem na bardzo dolnym przełączniku Nintendo, który traci sztukę o wyższej rozdzielczości, rozmycie ruchu, cienie pod światłami punktowymi, renderowanie wody wyższej jakości, okluzja otoczenia i mapowanie wnętrza niektórych pomieszczeń za oknami. Poza tym odległość rysowania jest również oparta na. Utrata AO i sparowanych cieni tylnych oznacza, że nic nie wygląda na ziemię i mając to na uwadze, istnieje prawdziwy argument, że oryginał PS2 wygląda lepiej niż przełącznik, w którym cienie na bazie duszki znajdują się pod postaciami i pojazdami, które wnajmniej próbowałem umieścić te elementy w scenie. Wydajność na przełączniku jest rutynowo fatalna, z niskimi rozdzielczościami w połączeniu z wskaźnikami ramek w niskich 20s i nieprawidłowym układaniem ramek, jeśli naciśnię 30 klatek na sekundę. To jest naprawdę rozczarowujące.

Trzymając się wydajności, seria X w trybie wydajności ma najlepszą szansę na uderzenie 60 klatek na sekundę, ale nadal ma pewne krople, mimo że celuje tylko w 1800p. Tak samo jest z PS5, który cierpi jeszcze bardziej w trybie wydajności ze względu na wykorzystanie zestawu funkcji wizualnych najwyższego poziomu. Tymczasem seria S ma na celu 1080p w trybie wysokiej ramy i działa znacznie tak samo jak seria x. Patrząc na tryby jakości, seria S porusza się do 1440p. Zaskakująca rzeczywistość jest taka, że żadna wersja GTA Definitive Edition działa płynnie w trybach 30 klatek na sekundę lub 60 klatek na sekundę – chyba że uruchomisz kod PS4 Pro na PS5 i podejmujesz duży, duży rozdzielczość, w tym miejscu. Nie ma wystarczająco dobrego.

Ostatecznie nie możesz nie zastanawiać się, co mogło być. Te remastry są oparte na już upośledzonych portach mobilnych, które zawsze miały problemy i już odbiegały zbyt daleko od materiału źródłowego. Zamiast wracać do tych gier z cieniem BluePoint-Quality of the Colossus Style Remaster/Remake, który szanuje oryginalny materiał i stawia poważne zasoby za proces modernizacji.i niespójne z wydajnością poniżej. Jest to także produkt, który jest całkowicie sprzeczny z tym, czego oczekiwamy od Rockstar – skrupulatne, najnowocześniejsze etos za gierami takimi jak GTA5 i Red Dead Redemption 2 po prostu wcale nie jest obecne w GTA Ostateczne wydanie. To głębokie rozczarowanie i musimy się zastanawiać, dokąd zmierza Rockstar: Bugs można naprawić, wydajność można zoptymalizować, sztukę można odnosić – ale w jakim stopniu rzeczy mogą się naprawdę poprawić, gdy podstawowe podstawy of the fundacje dotyczącego Ostateczne wydanie s są tak wadliwe?

Wielkie dzięki Oliver Mackenzie Za jego analizę pracy nad Vice City i San Andreas.