Poniżej: Recenzja

Canadian Studio Gry Capybara Nawet wśród niezależnych programistów, gdzie każda sekunda wyobraża sobie siebie nowy Jonathan Blow (Jonathan Blow), wyróżnia się. Według własnego uznania autorzy zajmują się sztuką i designem audiowizualnym, więc gry są wytwarzane przez długi czas, ostrożnie i na wyjściu dostajemy coś naprawdę wyjątkowego. W 2011 roku wydali Superbrothers: miecz & SWORCERY EP – gra, która stała się prawie kultowa, pokazując przykład sztuki audiowizualnej.

Dwa lata później studio ogłosiło Poniżej, W którym zasady sztuki audiowizualnej miały zastosować w odniesieniu do znacznie bardziej pragmatycznego gatunku niż atmosferyczna przygoda scytyjskiej dziewczyny z mieczem – mówimy o przetrwaniu zbudowanym na mechanice „rogalik”. Zadanie oczywiście nie jest łatwe, rozwój trwał długo i w miejscach boleśnie, ale pięć lat później Poniżej Wciąż wyszedł, stając się pierwszą grą z Gry Capybara, które chcesz nie tylko chwalić nieograniczone.

Sztuka audiowizualna?

Znając twórców, łatwo jest zgadywać, dlaczego ich nowy projekt może i należy go pochwalić. Wprowadzenie powinno już zazdrościć wielu dyrektorom i operatorom: pięć minut w czasie rzeczywistym, pod czarującym elektronicznym wytłoczeniem, zmieszane z hałasem fal, deszcz i burze, widzimy, jak kamera powoli tonie z nieba przez chmury ołowiowe do a Mała żaglówka wcierała czarną dziurę oceanu, który ostatecznie płynie do zatoki pewnej wyspy i wypluwa na brzeg jeszcze mniejszego małego mężczyzny z mieczem.

Ta genialna technika w swojej prostocie i metaforyczności natychmiast przypisuje graczowi rolę ziarna piasku w oceanie niebezpieczeństw. Ku dźwiękom deszczu i błyskawicy, mężczyzna z mieczem biegnie wzdłuż brzegu, wzdłuż pola wysokiej trawy, a wokół ścian ogromnej skały, tajemnicze wysokie wieże wykonane z czarnego kamienia, są tylko kamienne schody, są szczeliny, wydaje się rytuał. Tak, dziwna lampa leżąca na cokole na środku koła. Co, gdzie, kiedy jesteśmy tutaj, gdzie iść, dlaczego ta latarnia? I dlaczego, gdy tylko go wzięliśmy, powietrze wypełniło niepokojące sygnały dźwiękowe – jakby było odległe, umierające w morzu lub na statkach kosmicznych ostrzegają nas przed nieznanym niebezpieczeństwem? Niejasny.

Oczywiste jest tylko, że będzie to przetrwanie w stylu ekspresjonizmu, w którym nie tylko proces jest ważny, ale także tragiczny, ciemny, niemal gotycki nastrój. I natychmiast pogrążyliśmy się w atmosferze oczekiwań niebezpieczeństw i niewygodnych tajemnic, które jednocześnie przeszkadzają, przerażają, ale także wzywa ich ekscytujące nieznane. Dlatego, aby stworzyć taką atmosferę, autorzy, przy własnym przyjęciu, byli tak odległe od postaci i zminimalizowali samouczek, umożliwiając graczowi zrozumienie, co się dzieje i jak przetrwać w środku tego dużego, niebezpiecznego sekret.

Interfejs tutaj jest tak minimalistyczny jak obraz w ogóle.

Podążaj za sobą, bądź ostrożny!

Zasadniczo, jak przetrwać jest jasne. Po wejściu do wieży czarnego kamienia, zanurzamy podłogę za podłogą dolną, po drodze walczymy, zbieramy zasoby i przygotowujemy coś z rzadkich ognisk. Jednocześnie bitwy koncentrują się na hardcore-zwolnieniu, blokach, poszukiwaniu luk i śmierci z dwóch lub trzech uderzeń. To prawda, że ​​w ogóle nie ma wytrzymałości.

Kryształy wypadają z pokonanych wrogów, serwując paliwo dla naszych magicznych cudów z jego pomocy, otwieramy coś, aktywujemy, znajdujemy klucze, odblokowuj nowe fragmenty i idziemy dalej. W niektórych sytuacjach może odstraszyć wrogów swoim światłem. I zasadniczo jest to bardziej niezawodne źródło oświetlenia niż pochodnia i rozszerzone.

Zbieramy również wszelkiego rodzaju zioła, korzenie, plastry chleba, kamienie, patyki, liny, a nawet wycinamy jelita z zwłok. Przy ogniu możesz zrobić jedzenie, łatkę leczniczą lub wymieszać składniki i zdobyć pożywną zupę, która jednocześnie gasi głód i przywraca pragnienie i zdrowie.

Strzały, nowa broń, mocniejszy sprzęt, eliksiry – wszystko jest naprawdę „rozproszone” same. Nie ma konkretnych przepisów, które daje jeden lub inny eliksir, jest naprawdę niezrozumiałe, ale gra podkreśla, jakie składniki można połączyć. I popycha metodę prób i błędów, do niezależnych badań i badań. Tak więc sami dowiadujemy się, że bohater może łowić ryby lub polować na lisy i wilki, które czasami spotykają się i zachowują bardzo spokojnie. Lub że możesz po prostu pić wodę z kałuż w jaskiniach, gasiąc pragnienie.

Jest ciągle mroczny i niezrozumiały dla tego, co się dzieje.

Biegamy z tą wiedzą, radosną, do przodu i płaczem „Och, jakie gałązki wystają z ziemi?»Biegamy do czegoś czerwonego na ziemi-w następnej chwili ustaliliśmy pułapkę z martwym carc. I zaczynamy od nowa – znowu mała łódź płynąca do zatoki wyspy i znowu ścieżka powtarza się do miejsca ostatniej śmierci, gdzie możesz wybrać wszystkie rzeczy i nieocenioną magiczną lampę ..

Bez prawa do błędu

Umrzeć i zacznij od nowa w Poniżej będzie miał więcej niż raz, a nie dwa lub nawet trzy. Tak, z czasem, po zgromadzeniu wystarczającej liczby kryształów, możliwe będzie utworzenie punktu kontrolnego z ognia, aby szybko wrócić do tego poziomu. Pozwala mu również zmniejszyć ścieżkę do zwłok poprzedniego bohatera kosztem otwartych „szortów”. Ale wciąż zirytowany, biegając tam iz powrotem wzdłuż znanych lokalizacji („rand” nie zmienia ich zbytnio), jest to bardzo konieczne.

Poniżej – Naprawdę niewygodne i złożone „przetrwanie”, które nie wybacza błędów. Wrogowie stają się coraz bardziej niebezpieczni, pojawiają się roboty i goles, walczą z „szefami”. Pułapki również spotykają wszystko bardziej przebiegły, nie zawsze są w stanie je natychmiast zauważyć. Na oblodzonych poziomach, między innymi, musimy upewnić się, że bohater nie zamarznie.

„Fog of War” i ciemność pozwalają zobaczyć tylko na krótkich dystansach oświetlonych lampą lub pochodnią.

A im dalej, tym mniej. Jedzenie staje się szczególnie rzadkie – możesz umrzeć z powodu faktu, że gra nie zniknęła niczego z jedzenia. Częściowo problem można rozwiązać, pozostawiając rzeczy i zasoby z wyprzedzeniem w naszym osobistym magazynie, w którym bohater jest tolerowany, gdy tylko wykorzysta przy każdym ogniu.

W pewnym momencie zaczynasz skarcić autorów-wydaje się, że z tym całym hardcore. I oni sami byli nieco zdezorientowani tak starannie zbudowaną atmosferą studiowania czegoś tajemniczego i niebezpiecznego. Ponieważ gdy jest zimno i głodny, jest puste w twoich kieszeniach i wciąż jest daleko od najbliższego ognia, nie możesz już badań – po prostu biegasz z wszystkimi nogami i „upuszczasz”.

Kolejny powód, aby pomyśleć o tym, jakie to miejsce.

A jednak pomimo podkreślonego szczotkowania i niechęci do w jakiś sposób pomoc graczowi (cóż, prawie), Poniżej Dla mnie osobiście stało się to jednym z tych rzadkich „ocalałych”, które naprawdę chciałem iść do końca. Zbyt dużo wszystko jest atmosferyczne, tajemnicze i piękne na swój sposób. I chcę wiedzieć zbyt wiele, jak to wszystko się kończy, jaki to był rodzaj ciemności, która w pewnym momencie sama zaczyna ciągnąć mackę do bohatera, jakie dziwne struktury, cokoły i żołnierzy wykonane z kamienia i gdzie w końcu przyjdziemy.

Z tego kombinacja hardcore, atmosfery i tajemnic Gry Capybara I okazała się wyjątkowa gra. Prowadzenie pozornie znajomych mechaników (jednak nie we wszystkim, z powodzeniem) i boleśnie znajomy format, Poniżej udało się zachować swoją narrację i pozostać przede wszystkim potężnym stwierdzeniem audiowizualnym.

Profesjonaliści: Zweryfikowana atmosfera tajemnicy i niebezpieczeństwa, która sprawia, że ​​badamy środowisko z zainteresowaniem;złożona, ale ekscytująca rozgrywka;Stylowy minimalistyczny obraz;niezrównana muzyka i ogólnie pracuj z dźwiękiem.

Minuses: Stopień hardcore w miejscach wciąż przekracza rozsądne granice;Zbyt często musisz powtarzać od nowa, a z losowym nie dywersyzuje się znacznie.