Paper Mario: The Origami King Review – serdeczne dzieło, które nie do końca wstaje

Nintendo szkica kolejną ciepłą i kolorową papierową przygodę Mario, choć nigdy nie śledzi pełnego potencjału.

Zawsze było coś wyjątkowego w Paper Mario’s Chin Wanders: Poczucie miejsca i Persona, zdolność do pozostawania i odkrywania, szansa na zatrzymanie się i zaprzyjaźnienie. W tekturowych zamkach i dioramach papierowych, mieszankę przygody i odgrywania ról przez Mario zawsze udało się zaprezentować otoczenie Mario jako coś więcej niż tylko scenerię w tle, pomocnicze lub rywali i uczynić je więcej niż tylko jednowymiarową, i być tak rzadkim zrzeczy do gier wideo – często bardzo zabawne. W swoich zagnieceniach i falistych tłach papierowy Mario konsekwentnie kształtował królestwo grzybów i jego mieszkańców w coś bardziej teksturowanego i ciężkiego, niż mogłyby kiedykolwiek sugerować jego materiały. Na szczęście znajdziesz wiele tego samego serca, humoru i charakteru w królu origami.

Paper Mario: The Origami King Review

• Deweloper: Inteligentne systemy
• Wydawca: Nintendo
• Platforma: Sprawdzone na Switch
• Dostępność: 17 lipca

Ale Paper Mario doświadczył także holowania wojny między mechaniką przygodową a role. Dla wielu ten walka wykracza poza proste preferencje gatunku – ma kluczowe znaczenie dla przesłanki papieru Mario i jego zdolności do prezentacji światów i postaci Mario w sposób tylko tej serii, która pojawia się rzadko, jest w stanie zapewnić. Gdy więcej Origami King pojawił się podczas niezwykle krótkiej trasy do ujawnienia, a następnie wydania, fani papieru Mario (a zwłaszcza u Hallowed GameCube The Thousand -Year Door) desperacko próbowali zaszufladkować to najnowsze wcielenie jako jedna lub inna – przygoda lub przygoda lubRPG? – Aby określić rodzaj doświadczenia, jakie może zaoferować. W rzeczywistości jest to dziwna manibel obu. Origami King oferuje kilka mile widzianych ustępstw dla swoich korzeni RPG, ale unika także dalszego rozwoju w trakcie gry, starając się pojawił się naprawdę wyraźny odrębny.

System bitew Króla Origami jest dobrym przykładem tego wszystkiego. Jego turowa rozgrywka za pomocą skoków i hammerów młotków będzie znanym widokiem dla papierowych purystów Mario, podczas gdy dodanie układu siatki do obracania i przetasowania wrogów w bardziej zarządzane grupy dodaje nową zabawną warstwę układanki. To system bitew, który zobaczysz okropnie dużo w trakcie gry, ale taki, który nieustannie zapewnia poczucie osiągnięcia, gdy wszystko dobrze ustawiasz się. Istnieje kilka przedmiotów (kwiaty ogniowe, bloki powin i tym podobne), których możesz użyć lub w większości ignorować, oraz zgrabny system pomocy, który widzi, jak wzywa zgromadzoną publiczność, by wskoczyć i wyznaczyć trasę dla Ciebie.

Szybko uzyskasz dostęp do 1000-krotnych ramion, specjalnego ruchu, które możesz wykonać albo ruchem Kontrola S lub kombinacja przycisków w niektórych trudniejszych bitwach i w określonych punktach świata gry, aby odkryć trasę do przodu. Ale zdecydowana większość czasu walki będzie nadal spędzona na skakaniu i huśtaniu młotka – gra nie integruje się ani nie dodaje kolejnych specjalnych ataków dla zdecydowanej większości swoich spotkań. Bitwy z bossami przynoszą cztery proste moce żywiołowe, które ponownie można użyć w kilku konkretnych momentach w świecie gry, ale są to rzadkie wyjątki niż norma.

Wiele decyzji programistów Intelligent Systems sprawił, że otaczające systemy bitewne w grze czuły się powiązane z większym wahaniem wokół głębszych mechaników RPG – takiej, która pozostawia Króla Origami w miejscu, w którym twój licznik zdrowia jest jedynym numerem statystyki, jaki kiedykolwiek pojawił się na ekranie na ekranie. Bitwy zarabiają na monetę, a nie XP, aby wydać na pomoc ropuchy w bitwach, lepszych sprzętach i przedmiotach kolekcjonerskich. Wyrównanie nie istnieje, chociaż twoje zdrowie jest rozszerzone w momentach przerywanych przez określone postacie, niektóre ukryte i pozornie możliwe do przegapienia. Twoja siła rośnie za każdym razem, gdy twoje zdrowie jest aktualizowane, co oznacza, że przenoszisz buty na poziomie początkowym i młot do ostatniej walki z bossem (a także, że zawsze są to Twoja domyślna opcja, jeśli twój lepszy sprzęt pęknie, ponieważ ma ograniczoną trwałość, która ma ograniczoną trwałość).

Mario jest czasem pomagany w bitwie członka partii, ale gra nie ma metody wyboru tego, kto lub jak atakuje – coś, co niestety odzwierciedla, jak mało towarzyszy ma znaczenie mechanicznie. Powrót sojuszników partyjnych został zinterpretowany jako poważny powrót w kierunku pochodzenia RPG w grze, ale większość postaci, które spotkasz, będzie podróżować tylko z Mario, a nawet wtedy zdecyduje się na uświadomienie niektórych sekcji. Oprócz Olivii, rozmownej postaci przypominającej Navi, która umożliwia 1000-krotnie atak broni Mario, tylko jeden członek partii kiedykolwiek pojawi się na ekranie w bitwie, a dopiero wtedy wykonanie podstawowego dźgnięcia w losowych odstępach czasu.

Szkoda, ponieważ Król Origami przedstawia, a następnie szybko pozostawia listę obiecujących kandydatów na członków partii, z których niektórzy są wciągnięci przez kilka minut, zanim odejdą ponownie. Cześć Luigi! Pa Luigi. Skrypt gry jest często genialny, jego polecenie w formie papierowej gry słów nieustannie brzytwa ostre, a jednak wiele jej postaci czuje się niedoceniane przez czas na ekranie. Istnieje kilka kameńskich postaci fanów i mnóstwo znajomości skinięcia głową w historię Nintendo. Są zakręty z przeoczonych psów Bowsera Kamek i kapryśnego Bowsera Jr. Ale przejściowy charakter tych członków partii oznacza, że niektórzy przybywają zbyt późno, aby zrobić wrażenie, podczas gdy wcześniejsze postacie nigdy nie mają szans na odpowiednio spać. Istnieje również kilka zdecydowanie opowiadanych momentów, które słoiki z ogólnym tonem gry – które wyróżniają.

W trakcie swojej historii Origami King zabierze Cię do parku rozrywki o tematyce ninja, Angelic Spa Resort, Ocean Cruise, do dżungli, kanionów i lasów. Każdy został z miłością wykonany w cudownie dotykowym papierze i tekturze. Każda z nich ma własne tajemnice, ropuchy potrzebują ratownictwa, które dołączą do twojej publiczności bitewnej, podarta sceneria wymaga naprawy za pomocą torby papierowej konfetti. Rzadko znajdziesz obszar bez czegoś ukrytego na widoku i kogoś z dialogiem, który sprawi, że się uśmiechniesz. Te obszary są w większości liniowe – gra ma ustaloną historię, którą chce opowiedzieć, a oprócz podnoszenia kolekcjonerskich nie ma żadnych pobocznych pytań ani powodów powrotu.

Uwzględniono również dwa duże obszary otwartego świata przemierzone przez pojazdy – pustynia, którą powiększasz w zmotoryzowanym butu i morze WARK, które płynę, który płynie na łodzi, odkrywając wyspy i oznaczając je na mapie. Obie te sekcje zawierają przerwę od tempa reszty gry, choć również znacznie rozciągają się, z polami skarbowymi, które prawdopodobnie pozostawią ci trochę prób i błędów. Przez całą grę są chwile rozegrane dla śmiechu, w których Mario najwyraźniej znajdzie się na końcu obszaru, gotowy go ukończyć, tylko po to, aby coś się wydarzyło i kolejna ogromna sekcja do rozwinięcia. Do końca możesz się bać następnym razem, gdy to się stanie – na przykład na końcu jednej późnej sekcji, w której postępujesz, musisz wziąć udział w jednym z gier towarowych serii, niespodziewanej rozproszeniu, który jest dziwnie z tempemostatnich kilku godzin gry.

Jest wiele poleceń w Origami King, podróży hojnej z jego humorem, rozpowszechnianiem lokalizacji, jego ciągłego poczucia przygody w staraniu Mario w celu pokonania Zła Króla Origami (sprytne zarozumiałość, który pozwala Mario zaprzyjaźnić się z zwykłymi papierowymi Goombas i Koopasjednocześnie pozwalając mu walczyć z Evil Origami Goombas i Koopas). Jego ostatnia sekcja, zwłaszcza, choć krótka, jest ekscytująca do oglądania. Ale za każdym razem, gdy gra zmieniała ustawienia, za każdym razem, gdy zamieniła się w nowego członka partii, ilekroć wyczyściłem innego bossa, spodziewałem się, że rozwiną się pędów, które zaczęło wyruszyć i kopać trochę głębiej. Na całe poczucie gry Persona lite i miejsce, nigdy nie staje się cokolwiek ważniejszego.