Recenzja krainy czarów Tiny Tina – Happy Vibes and Hodgepodge Design

Pomimo ujmującego zaangażowania w nieustannie pozytywny ton, Wonderlands Tiny Tina prawie czuje się zaprojektowany przez Roll Kości.

Czasami granie w krainie krain Tiny Tiny może trochę przypominać pracę przez kaca. Jest to gra z interfejsem użytkownika, która czyta jak mgła mózgowa, rozbudzająca mechanikę za pomocą półokół i miniaturowych małych odcisków i systemów, które czasami są wskazywane, ale rzadko wyjaśniane. Jest również głośny, pod każdym względem, wszystkie rozwijające się eksplozje, krzyczące głosy i szerokie plamy wysokiej kontroli, podstawowej kolorystyki, który maluje wstrząsowo na świecie, skądinąd świata. Dużo hałasu. Dużó energii. Dużo ibuprofenu i kawy potrzebnych do zrozumienia.

Recenzja Tiny Tina’s Wonderlands

• Wydawca: 2K
• Deweloper: Oprogramowanie skrzyni biegów
• Platforma: Rozegrane na PC
• Dostępność: 25 marca na PC, PS4, PS5, Xbox One i Series X/S.

Istnieje wiele przykładów tego rodzaju okrzyków, ale opadowe podejście do rzeczy w krainie czarów Tiny Tiny. Jednym z nich jest główna kolekcjonerska, Lucky Kości, która jest ładna, błyszcząca złote D20 usiane na całym świecie jak stare stare relikwie platformówki 3D. Kiedy znajdziesz jeden i w interakcję z nim to się toczy, wyskakując łuki i liczbę od 1 do 20, które określa coś, co nazywa się wynik. Grałem teraz w trochę małej krainy czarów Tiny i nie wiem, co to jest. Zakładam, że wyższe bułki są dobre – Tina lubi mi przypominać, że oznacza to lepsze łupy – ale czy stosują lub sumują się, ponieważ zbieram więcej kości? Czy po prostu resetuje się w najnowszej rzucie? Na ekranie menu mojej postaci zakopano zupełnie inną liczbę, ale w jaki sposób kości, które znajduję i rzucam w to? Znowu: nie jest to wskazówka. Ale tam jest, wygląda trochę lochy & Smoki-y, a jest błyszcząca i trochę zabawa, w tym pustym, z łupem-brain-brain-feel-feel.

To jest małe krainy czarów Tiny, a Borderlands Spin-off, które wciąż jest bardzo Borderlands. Historia tutaj zaczyna się od ataku Tiny Tiny na Dragon Keep, trochę 2013 roku Borderlands 2 DLC, które wówczas stały się samodzielną grą w zeszłym roku, a teraz działając jako punkt wyjścia dla krain krańcowych jako w pełni samodzielna gra. Konfiguracja jest taka, że ty, nienazwany „nowicjusz” w prawdziwym, Borderlands świat grają w D&Gra podobna do Bunkers and Badasses z kilkoma przyjaciółmi, a Tina grała jako mistrz Dungeon.

To nie jest pierwsza koncepcja gry z grą i zdecydowanie nie jest pierwsza D&D gra wideo, ale to obiecująca konfiguracja i dobrze się rozpoczyna. Ta dostosowywanie postaci jest doskonałe, po pierwsze, pełne suwaków, skłaniające cię w kierunku wyglądu, a także śmieszności&D słynne hobby, które jest, z prostymi rzeczami, takimi jak neutralne pod względem płci, aby odwołać się do twojej postaci i „ten” lub „że jedno” typy ciała. Efektem końcowym jest – przynajmniej wygląd i Persona lity – że każdy może skonfigurować dowolny charakter, jaki chcą, co jest dokładnie tak, jak powinny być gry odgrywania ról. A potem, poza tym, jest jakaś zadowalająca głębokość dla swobodnego RPG.

Istnieje sześć klas-Brr-Zerker, Clawbringer, Graveborn, Spellshot, Strażnik Spore i Stabbomancer-każda z typowymi unikalnymi pasywami, umiejętnościami w stylu ostatecznym i drzewami umiejętności, ale z co najmniej kilkoma z nich wyrywaTradycyjna taryfa Archera, Rogue i Co to nieco bardziej interesujące rzeczy, takie jak przywołanie smoka i pływające czaszki sojusznicze. Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie klasy te mieszają elementarne obrażenia, takie jak lód lub trucizna z własnymi umiejętnościami, i chociaż możesz użyć dowolnej broni z dowolną klasą, jest to ostatecznie gra o ministerstwie, jeśli chcesz zrobić wiele postępów.

To staje się lepsze, jak większość rzeczy robi się w krainach Tiny Tiny, gdy zagłębiasz się w grę. Dobra część drogi, w której odblokujesz klasę wtórną, która, jeśli jesteś mądry, może ładnie uzupełnić główny główny. Istnieje również system tła postaci, który daje odrobinę wzmocnienia jednej lub dwóch statystyk i nerf do jednego lub dwóch innych – na przykład tło „Village Idiot” (archetyp: THICC) daje dodatkowe punkty siły, co wzmacniaUszkodzenie krytyki twojej broni, jednocześnie zmniejszając inteligencję, co oznacza, że twoje zaklęcia trwają dłużej.

To niewielka rzecz dla każdego, kto regularnie gra RPG, ale miły akcent dla tego, co jest stosunkowo głównym grę. Całe statystyki-Behind-the-Stats Biznes archetypów postaci zwykle jest pierwszą rzeczą na bloku do krojenia, gdy mechanicy RPG są wszechobecne do wszechobecnego rpg-lite-patrz przesunięcie z Scrolls Elder: Oblivion to Na przykład Skyrim i pozornie każdy duży otwartym świat pod słońcem. Prezentowanie tego systemu wydaje się być mile widzianą smakołykiem.

Za każdym razem, gdy wyrównujesz, dostajesz punkt, aby włożyć do drzewa umiejętności, standardu i punkt dla tych statystyk, aż do czapki dla każdego z nich, z tym, że wszystko przekazuje się do budowania postaci – i w większości działa to dośćładnie. Moja postać z Graveborn Class ma ostateczną, która wydaje HP, aby wyrzucić ogromne obrażenia, ale maksymalnie wyrzuciłem jego inteligencję, co oznacza, że szybko dostaję spam, a wszystkie zaklęcia robią mroczną magię, która go leczy i leczy go i leczy go, iZabija spawn małych sojuszników, którzy robią więcej mrocznej magii, która go leczy na więcej itp. itp. Kiedy tego rodzaju cykliczne, układanie pętli buffowych działa, zawsze jest to uczta, bez względu na grę, a dobra wiadomość jest absolutnie możliwa, aby ustawić to z krainami Tiny Tiny, choć po tych powolnych godzinach na początku.

Tam, gdzie Wonderlands upadnie, stara się być sprytniejszy, a biorąc pod uwagę, jak zasadniczo prosta i powtarzalna może stać się czasami, może to być problem. Różne typy wroga mają na przykład różne słabości żywiołowe lub opór, ale co, jeśli twoja kompilacja jest ukierunkowana na określony typ? Rozwiązaniem jest przełączanie pistoletów – możesz nosić do czterech, dodatkowe szczeliny powoli odblokowują w miarę postępu – co jest w porządku, jeśli jesteś jedną z zajęć z pistoletu, mniej, więc jeśli nie. Dostajesz jedno zaklęcie, zmapowane na LB, a ten jeden ostateczny na RB, i to jest twój los.

Nie ma sposobu, aby szybko wymienić zaklęcia bez zatrzymywania się, wbijania się w plecak i ręcznie zmieniając je w połowie biletu – to samo z walką;Tylko jeden element w zwarciu zmapowany na kliknięcie prawego kij. Pozostawia kompilacje bez strzelania, czując się jak refleksja, zaklęcia zasadniczo po prostu przyjmują rolę granatów. Nie grałem jako BRR-Serker skoncentrowany na zwarciu, ale boję się wyobrazić sobie, jak to jest zbudować całą postać wokół mechanicznego odpowiednika klonowania kogoś z tyłkiem pistoletu. I podobnie brak zdolności do wymiany tych rzeczy w locie, tak jak twoje pistolety oznacza, że cały system żywiołowy staje się trochę dysku. Moim rozwiązaniem było po prostu wkładanie jeszcze więcej punktów w czasy czasów czasów zaklęć i jeszcze częściej naciskać LB, jednocześnie upewniając się, że mam przynajmniej funkcjonalny pistolet.

Prowadzi to do innego głównego problemu, jakim jest zarządzanie zapasami – i jest straszne. Minęło dużo czasu Borderlands 2, który był ostatnim, w którym właściwie grałem. Długo czas na ewolucję i zmianę interfejsu użytkownika i, co najważniejsze, poprawić. Niezależnie od tego, który rok jest zasadniczo niezadowolony, aby spędzać czas na przechodzeniu przez dziesiątki zrabowanego tat, aby ręcznie oznaczyć go jako „śmieci” (jesteśmy blisko objawienia z tą etykietą), a następnie udać się doSprzedawanie stacji, aby ją wyrzucić za trochę monety i znowu idź.

Robienie tego skutecznie – robienie tego w sposób, który jest konieczny, jeśli zależy Ci na wersjach i playlesach oraz wszystkie rzeczy, na które ta gra idealnie liczy na to – oznacza ręczne wybór aktywnego przedmiotu w automatach, powiedz swój gniazdo amuletu, in.rozkaz wyświetlenia grafiki porównawczej;Następnie jeździsz na sobie nawzajem amuletu w swoim zbyt małym plecaku, aby dokładnie przeanalizować drobny odcisk tego, co robi, co często wyklucza pewne kluczowe informacje wykraczające poza małe liczby procentowe;Następnie oznaczanie każdego mniej dobrego na sprzedaż;Następnie rozczarowanie oryginału i przejście do następnego miejsca na pozycję. I powtórz, powtórz, powtarzaj, dla każdego masz gniazda przedmiotu;a następnie sprzedaj. A następnie powtórz cały ten proces między każdym zadaniem lub pobocznym – lub naprawdę za każdym razem, gdy mijasz automat, który pozwoli ci to zrobić.

Rezultatem jest to, że aktywnie boję się łupów, które otrzymuję jako „nagrodę” za granie z powodu samej ilości administratora. Kiedy gra taka jak Wonderlands Tiny Tina jest zbudowana na zewnętrznym popędu błyszczykowego łupu, aby przeciągnąć cię przez główną misję – lub bok, proces czasem otwarcie oznaczony jako grind – gracz bojący się rzeczywisty łup jest mniej niż idealny.

Zasadniczo jest to liniowa strzelanka z punktu widzenia osadzonego w otwartym świecie&D cosplay, a to wydaje się marnotrawstwo.

To także złożone, nawet przez główne misje, które czasami czują się grindem, rzadko odbiegając od ciebie, wysadzając drogę do bossa przez długie, powtarzające się fale wrogów. Świat, przez który galpujesz, jest zabawny, jawnie głupi, buforowo parodiując każdą historię fantasy, którą pamiętasz, często w bardzo niezaangażowany, niepunny sposób, umysł, ale wciąż entuzjastycznie, jeśli nic innego. A ci sami wrogowie są komicznie zróżnicowani i odświeżająco dziwaczne, odzwierciedlając, podobnie jak świat, chaotyczną zabawę małej Tiny jako mistrza lochu – i przez to, że sama skrzynia biegów programisty. Istnieje kilka powtarzających się archetypów – biegnij na ciebie, strzelaj do ciebie, twardsza wersja, wersja, która eksploduje – ale wizualnie są śmiechem, często komicznie okropnym, a z odrobiną dziwnych, brzęczących szlifów i czujących się cyklopówJest tam wystarczająco dużo różnorodności, aby cię kontynuować.

Głównym problemem jest struktura. Kraina czarów Tiny Tiny odbywają się na wielu lokalnych mapach, które znajdują się w większych mapach regionalnych, które znajdują się w dużej mapie świata, która ma również kolejną mapę przedstawiającą to. Świat woorajny wydaje się całkowicie niepotrzebna, dodatkowa warstwa, która wydaje się być tam, aby zrobić miejsce na więcej, często bezwładnych meta-żartów o Tinie wymyślającej w locie, a także kilka bardzo podstawowych łamigłówek środowiskowych i licznych, ogólnych hordy Dungeon Hordespotkania. Połącz to z główną historią i dłuższymi pobocznymi Quests, a sama liczba razy będziesz musiał podążać za punktem podczas kilku spotkań z wybuchowymi przełomami z lufy do większych przełomów z większą liczbą spotkań, a rzeczy mogą być naprawdę bardzo wstęczone.

Nie łączy się dobrze z dość guzikową walką klas rzucających, wywołaną przez mieszankę tego poważnego chaosu wizualnego. Efekty mogą naprawdę rozpocząć się na późniejszych poziomach, przynajmniej wraz z mieszanką klas dzierżących zaklęcia, które wybrałem i bardziej interesujące, zazwyczaj Borderlands Projekty broni, które odradzają wszelkiego rodzaju dodane rzeź na ekranie. I jest więcej błędów interfejsu użytkownika: na przykład niezbędne informacje na temat kombinacji układania, które są kluczowe dla większości kompilacji, są pokazane tylko z maleńkim markerem mrówek na dole ekranu. Podstawowy cel: wyrządzaj wiele szkód i spowoduj przyjemność jasny, ale płytki chaos to zabawne. Zrób to dziesiątki razy w podobnych miejscach z podobnymi zdarzeniami w podobnej kolejności i nosi cienki.

Wreszcie, jest ton krainy czarów Tiny Tiny. Borderlands„Humor, z pewnością do 3 lat, stał się w najlepszym razie dzielący, a kraina czarów trwa z dumą. Czasami jest to naprawdę zabawne – kory bojowe są prawdziwą atrakcją, nieumarłych postaci wiecznie zszokowane i zdezorientowane, że umierają („Znowu?!”) – ale trudno jest wymyślić lepszy przykład gry krzyczącej o siebie. Wonderlands dosłownie to zrobi, postacie waffingowe, ryczące, wrzeszczące w niekończących się, rozwiercone akapity nie-dialogu, zanim inni skończy się, zanim będziesz mógł przejść zadanie, zakończyć misję, rozpocznij inny. Nikt tak naprawdę nie żartuje tutaj, po prostu mówiąc w tym Whedonesque „żart”, ton, który implikuje rodzaj pieczonego humoru, ale rzadko wydaje się, że podąża za nim. Zdałem sobie sprawę – zwłaszcza z włączonymi napisami, wyświetlając dosłowne akapity tekstu na moim ekranie w połowie biura – że seria nie używa muzyki w tradycyjnym sensie. Dialog to ścieżka dźwiękowa. Wolałbym muzykę.

To powiedziawszy, podstawowa obsada Wonderland jest gwiezdna i po raz raz talent Hollywood tłumaczy tutaj jakość lektora. Wanda Sykes jest genialnie sztywna jak postać robota Frette, przyjmując rolę twojego legalnego D&D Literalist Friend – Typ, który rzuca „Zidentyfikuj drzewo” na pierwszym powalonym drzewie, które napotkasz, to tylko po to, by nauczyć cię skakać. Will Arnet, z sławy głosu BoJacka Horsemana i Lego Batmana, prawie nie ma niuansów Bojacka do zabawy, ale jest w dobrej, smarii jako wielki złoczyńca. A Andy Samberg z Brooklynu-99 robi swoją zwykłą próżną, ale samozadowolenie.

Problem polega na tym, że rzadko mają szansę naprawdę zabłysnąć jako partia. Grasz samą grę, pojedynczą postacią na mapie, chyba że z faktycznymi przyjaciółmi w świecie. Frette i kapitan Valentine nie dołączają do ciebie jako prawdziwych postaci, a w żadnym momencie nie robisz rzeczy&D Partia tak naprawdę. Łamigłówki są rozwiązane przez Tinę upuszczającą improwizowane rozwiązanie ex-machina, która zaczyna się jako rodzaj celowego bitu, który gra, co lekceważy, jak mastering lochu Tina’s Mastering Tina jest masteringAle wtedy po prostu staje się problemem. Nie ma podejmowania decyzji, improwizacji, pracy zespołowej, żadnej nuty blokujących systemów poza umiejętnościami wyłącznie walczącymi, bronią i sprzętem. Zasadniczo jest to liniowa strzelanka z punktu widzenia osadzonego w otwartym świecie&D cosplay, a kiedy sama akcja może zostać uderzona i pomijana, to jest marnotrawstwo.

okno.rodzic.Googletag = okno.rodzic.Googletag ||{cmd: []};okno.rodzic.Googletag.CMD.push (function () {okno.rodzic.Googletag.pubady ().SETARGEGING („APESTER”, „Załadowany”);});
const sendtopiwik = (akcja, nazwa) =>